Tw12
Tw12-12 w skansenie w Chabówce | |||
Producent | StEG Wien | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1911-1921 | ||
Układ osi | E | ||
Wymiary | |||
Masa pustego parowozu | 39 000 kg | ||
Masa służbowa | 69 400 kg | ||
Długość | 10 861 mm | ||
Długość z tendrem | 17 284 mm | ||
Wysokość | 4 570 mm | ||
Średnica kół napędnych | 1260 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja | parowa | ||
Typ tendra | 16 Cl1 | ||
Ciśnienie w kotle | 14 at | ||
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 137,8 m² | ||
Powierzchnia przegrzewacza | 31,0 m² | ||
Powierzchnia rusztu | 3,4 m² | ||
Średnica cylindra | 590 mm | ||
Skok tłoka | 632 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Prędkość konstrukcyjna | 50 km/h | ||
|
Tw12 – polskie oznaczenie austriackiego parowozu towarowego serii (kkStB/BBÖ) 80.
Historia
Parowóz ten został wprowadzony do użytku na kolejach austriackich w 1909 roku jako ulepszona wersja parowozu Tw11. W odróżnieniu od poprzedniej wersji posiadał silnik bliźniaczy, który wykorzystywał parę przegrzaną. Maszyna zaprojektowana została przez Karla Gölsdorfa z przeznaczeniem wykorzystania jej na trasach górskich. Produkowana była w latach 1911-1921. W okresie międzywojennym na PKP pracowało 14 maszyn tej serii. Po II wojnie światowej polskie koleje posiadały 12 takich parowozów. Parowóz Tw12-12 znajduje się w skansenie w Chabówce.
Dane techniczne[1]
- średnica cylindrów – 590 mm
- skok tłoka – 632 mm
- średnica kół napędnych – 1260 mm
- ciśnienie pary w kotle – 14 at
- powierzchnia ogrzewalna kotła – 137,8 m²
- powierzchnia przegrzewcza – 31,0 m²
- powierzchnia rusztu – 3,4 m²
- masa służbowa – 69,4 t
- prędkość konstrukcyjna – 50 km/h
- tender serii – 16 Cl1
- pojemność skrzyni na wodę – 16,0 m³
- pojemność skrzyni na węgiel – 6,0 t
- masa pustego parowozu – 39,0 t
Przypisy
- ↑ Kalendarz Młodego Technika '89. Maria Pietrzyk (red.). Warszawa: Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", 1988, s. 24.
- p
- d
- e