Oc1
parowóz serii P31 (Oc1) | |||
Producent | B.M.A.G., Henschel, Union, Grafenstaden, Vulcan, Borsig, Hanomag, Hartmann, Schichau | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1884-1907 | ||
Układ osi | 1B (1B n2) | ||
Wymiary | |||
Masa służbowa | 36,7 t (65,2 t z tendrem)[1] | ||
Długość z tendrem | |||
Rozstaw osi skrajnych | 4500 mm[1] | ||
Średnica kół napędnych | 1750 mm | ||
Średnica kół tocznych | 1150 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja | parowa | ||
Typ tendra | 11 Cl | ||
Ciśnienie w kotle | 12 at | ||
Powierzchnia ogrzewalna kotła | |||
Powierzchnia rusztu | 1,88 m² | ||
Średnica cylindra | 400 mm | ||
Skok tłoka | 560 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Maksymalna siła pociągowa | 5100 kg[1] | ||
Prędkość konstrukcyjna | 90 km/h[2] | ||
|
Oc1 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu osobowego serii P31.
Historia
Parowozy serii P31 produkowane dla kolei pruskich KPEV w latach 1884–1897 przez kilka fabryk, jako znormalizowany typ, w ilości 695 sztuk[2]. Łącznie wyprodukowano 783 sztuki - dalsze 88 lokomotyw dla innych kolei niemieckich[2], w tym 41 dla kolei meklemburskich w latach 1888–1907, oznaczane tam jako typ VI. Pod koniec XIX wieku parowozy te obsługiwały ruch pasażerski na drugorzędnych liniach. Po 1910 r. zaczęły być wycofywane z użytku na rzecz parowozów, które posiadały większą moc. Po I wojnie światowej polskie koleje przejęły 13 maszyn tego typu, które uzyskały oznaczenie Oc1[1]. Parowozy funkcjonowały na polskich torach w okresie międzywojennym, ale po II wojnie światowej już nie (rejestry PKP nie wykazały maszyn tego typu).
Niemieckie koleje DRG po I wojnie światowej użytkowały jedynie 22 lokomotywy meklemburskie P31, oznaczone serią 3473 (numery 34 7301 do 7308 i 34 7351 do 7364)[2].
Dane techniczne
- pojemność skrzyni na wodę – 10,5 m³
- pojemność skrzyni na węgiel – 4 t
Przypisy
- p
- d
- e
Pośpieszne |
| ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Osobowe |
| ||||||||||
Towarowe |
| ||||||||||
Tendrzaki osobowe |
| ||||||||||
Tendrzaki towarowe |
|
- Wikiprojekt:Transport szynowy