OKi1
OKi1 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie | |||
Producent | Linke-Hoffmann Borsig Union Vulcan | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1903–1910 | ||
Układ osi | 1'C n2t | ||
Wymiary | |||
Masa pustego parowozu | 47,4 t | ||
Masa służbowa | 62,3 t | ||
Długość | 11 190 mm | ||
Wysokość | 4 210 mm | ||
Średnica kół napędnych | 1 500 mm | ||
Średnica kół tocznych | przód: 1 000 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja | parowa | ||
Ciśnienie w kotle | 12 bar | ||
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 116,40 m² | ||
Powierzchnia rusztu | 1,73 m² | ||
Średnica cylindra | 480 mm | ||
Skok tłoka | 630 mm | ||
Pojemność skrzyni węglowej | 2 500 kg | ||
Pojemność skrzyni wodnej | 7,4 m3 | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc znamionowa | 382 kW | ||
Prędkość konstrukcyjna | 80 km/h | ||
Nacisk osi na szyny | 16 t | ||
System hamulca | Knorr | ||
Parametry użytkowe | |||
Rozstaw szyn | 1435 mm | ||
|
OKi1 to osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 11, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 740-3.
Z 471 zbudowanych parowozów tego typu na PKP po I wojnie światowej użytkowano 52 sztuki, a 4 egzemplarze przydzielono do Rady Portu Wolnego Miasta Gdańska. Parowóz planowany był dla szybkiej kolei miejskiej w Berlinie przed jej elektryfikacją i przewidziany był do krótkich przebiegów. Parowóz posiadał kocioł na parę nasyconą i silnik bliźniaczy i był podobną konstrukcją do stosowanego równolegle OKi2.
W 1939 Niemcy przejęły 25 parowozów OKi1 z których część wróciła po wojnie. Zachowały się dwa egzemplarze tego parowozu. OKi1-28 o numerze seryjnym 5424 (PKP-A OKi1-14; DRB 74 104 - numer wykorzystany powtórnie) znajduje się w Stacji Muzeum w Warszawie natomiast parowóz o numerze 74 231 znajduje się w Niemczech, w muzeum kolei żelaznych w Minden.
Bibliografia
- "Parowozy kolei polskich", Jan Piwowski, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 1978
- "Zabytkowy tabor w zbiorach Stacji Muzeum w Warszawie", wyd. Stacja Muzeum 2022, ISBN 978-83-953336-6-8
- p
- d
- e