Ok1
Ok1-359 w rejonie Wolsztyna (1991) | |||
Producent | Henschel | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1906 - 1923 | ||
Układ osi | 2'C | ||
Wymiary | |||
Masa pustego parowozu | 71,7 t | ||
Masa służbowa | 78,2 t | ||
Długość | 11 200 mm | ||
Długość z tendrem | 18 590 mm | ||
Wysokość | 4550 mm | ||
Rozstaw osi skrajnych | 15 665 mm | ||
Średnica kół napędnych | 1750 mm | ||
Średnica kół tocznych | 1 000 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja | parowa | ||
Typ tendra | 22D2 | ||
Ciśnienie w kotle | 12 at | ||
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 143,25 m² | ||
Powierzchnia przegrzewacza | 52 m² | ||
Powierzchnia rusztu | 2,64 m² | ||
Średnica cylindra | 575 mm | ||
Skok tłoka | 630 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc znamionowa | 900 KM (662 kW) | ||
Maksymalna siła pociągowa | 12 500 kG | ||
Prędkość konstrukcyjna | 100 km/h | ||
|
Ok1 – polskie oznaczenie na PKP parowozu osobowego pruskiej serii P8. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429.
Historia
Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach 1906-1923, także na eksport i w innych krajach (w Rumunii do 1939). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po I wojnie światowej lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 3810-40. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono PKP w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich)[1]. Dalszych 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265)[1]. Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po II wojnie światowej na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429)[2]. W czynnej eksploatacji na PKP przetrwała do końca lat 70. XX wieku. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych (m.in. Ok1-198 w Żaganiu, Ok1-266 w Skierniewicach).
Parowozy serii Ok1 należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniły się do tego bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi i niska awaryjność. Posiadały doskonałą opinię wśród załóg.
Niektóre właściwości trakcyjne
Maksymalna siła pociągowa podczas rozruchu Ok1 wynosi 12 500 kG. Parowóz ten mógł ciągnąć na torze poziomym składy osobowe (wag. 4-osiowe) o masie 295 ton z szybkością 100 km/h, lub 645 t - 80 km/h.
Przypisy
Bibliografia
- J.Fijałkowski i W. Kowalewski, 1959, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne
Linki zewnętrzne
- Opis konstrukcji i zdjęcia. cn.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-11-11)].
- p
- d
- e
Pośpieszne |
| ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Osobowe |
| ||||||||||
Towarowe |
| ||||||||||
Tendrzaki osobowe |
| ||||||||||
Tendrzaki towarowe |
|
- Wikiprojekt:Transport szynowy