Fablok 1D
SM30-039 w skansenie w Karsznicach | |||
Producent | Fablok Chrzanów | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1957–1970 | ||
Układ osi | Bo′Bo′ | ||
Wymiary | |||
Masa służbowa | 36 t | ||
Długość | 10 140 mm | ||
Szerokość | 3130 mm | ||
Wysokość | 4300 mm | ||
Średnica kół | 850 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja | spalinowa | ||
Typ silników | 3DVSRa-350 | ||
Pojemność zbiorników paliwa | 750 l | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc znamionowa | 220 kW | ||
Maksymalna siła pociągowa | 75 kN | ||
Rodzaj przekładni | elektryczna | ||
Prędkość konstrukcyjna | 60 km/h | ||
Nacisk osi na szyny | 9 t | ||
System hamulca | samoczynny Knorra | ||
Parametry użytkowe | |||
Sterowanie wielokrotne | brak | ||
System ogrzewania | brak | ||
|
Fablok 1D (typ fabryczny Ls300, seria PKP SM30) – lokomotywa spalinowa przeznaczona do pracy manewrowej i prowadzenia lekkich pociągów.
Historia
Lokomotywa została zaprezentowana w 1956 roku na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Zakupem spalinowozu były zainteresowane koleje wschodnioniemieckie, jednak ostatecznie lokomotywa nie została wyeksportowana z powodu nieodpowiedniej konstrukcji. Wyprodukowano ponad 1000 egzemplarzy, z których 293 zostały zakupione przez PKP, zaś pozostałe były eksploatowane w zakładach przemysłowych. Lokomotywa SM30-001 została przydzielona do dyrekcji krakowskiej. Maszyny tej serii były przeznaczone do pracy manewrowej[1].
Konstrukcja
W lokomotywie zastosowano szeregowo-równoległe przełączanie silników oraz osłabianie wzbudzenia. Zainstalowana została wymuszona wentylacja zewnętrzna prądnicy pomocniczej i silników trakcyjnych. Do regulacji wzbudzenia wykorzystano oporniki przełączane nastawnikiem. Regulator obrotów był wielozakresowy[1].
Pierwotnie lokomotywa była napędzana silnikiem spalinowym Wola-V-Roka 300 o mocy 300 KM, w późniejszym okresie zastąpionym przez silnik 2DVSa-350 o mocy 350 KM. W latach 80. XX wieku część lokomotyw zmodernizowano stosując silniki 16H12A (licencja Henschel).
Pudło lokomotywy wspierało się na dwóch dwuosiowych wózkach (układ Bo′Bo′). Siłę pociągową zapewniały cztery elektryczne silniki trakcyjne LT-31 lub Lka-310 zawieszone na osiach w sposób półodsprężynowany – „za nos”, czyli z jednej strony silnik jest osadzony na osi zestawu kołowego za pomocą dwóch łożysk ślizgowych, a z drugiej strony opiera się wspornikiem silnika trakcyjnego na wsporniku wózka poprzez wahacz i podwójne sprężyny (zawieszenie tramwajowe).
Na bazie spalinowozów serii SM30 powstały lokomotywy serii SP30, wyposażone w instalację elektrycznego ogrzewania wagonów (napięcie 500 V, energia elektryczna czerpana z prądnicy głównej).
Galeria
- Lokomotywa SM30-231 w Żabnie
- SM30-176 na terenie lokomotywowni Lublin
- SM30-550
- SM30-1096 spółki Majkoltrans
- SM30-195 należąca do PKP PLK
- SM30-507 KSK we Wrocławiu podczas manewrów
- SM30-211 w skansenie taboru kolejowego w Chabówce
- SM30 w malowaniu LHS
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Zdzisław Walbiner: Lokomotywa spalinowa serii SM30. Wyd. drugie rozszerzone. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1968. (pol.).
- p
- d
- e