Podgrupa Frattiniego

Podgrupa Frattiniegoczęść wspólna wszystkich maksymalnych podgrup danej grupy. W przypadku gdy dana grupa nie posiada podgrup maksymalnych, jest ona równa swojej podgrupie Frattiniego. Często stosuje się równoznaczną definicję tej podgrupy jako zbioru elementów niegenerujących.

Definicja

Niech G {\displaystyle G} będzie grupą. H {\displaystyle H} jest podgrupą maksymalną G {\displaystyle G} jeśli nie istnieje taka grupa H , {\displaystyle H',} że H < H < G . {\displaystyle H<H'<G.} Podgrupą Frattiniego Φ ( G ) {\displaystyle \Phi (G)} nazywamy część wspólną wszystkich podgrup maksymalnych G . {\displaystyle G.}

Zbiór elementów niegenerujących

Niech S {\displaystyle S} będzie zbiorem wszystkich elementów niegenerujących w G , {\displaystyle G,} tj. takich x G , {\displaystyle x\in G,} że jeżeli pozdzbiór M G {\displaystyle M\subset G} zawierający x {\displaystyle x} generuje G {\displaystyle G} to M { x } {\displaystyle M\backslash \{x\}} też generuje G . {\displaystyle G.} Wówczas zbiór S {\displaystyle S} pokrywa się z Φ ( G ) . {\displaystyle \Phi (G).}

Dowód

  • S Φ ( G ) . {\displaystyle S\subseteq \Phi (G).}

Jeśli G {\displaystyle G} nie zawiera podgrup maksymalnych – inkluzja jest oczywista. Niech x S . {\displaystyle x\in S.} Niech H {\displaystyle H} będzie podgrupą maksymalną. Jeśli x H {\displaystyle x\notin H} to ( x , H ) = G {\displaystyle (x,H)=G} ( H {\displaystyle H} jest podgrupą maksymalną nie zawierającą x , {\displaystyle x,} zatem wspólnie generują całą przestrzeń). Ale ( H ) G {\displaystyle (H)\neq G} co stoi w sprzeczności z tym, że x {\displaystyle x} jest elementem niegenerującym. Czyli x {\displaystyle x} musi należeć do każdej podgrupy maksymalnej. Stąd x Φ ( G ) . {\displaystyle x\in \Phi (G).}

  • Φ ( G ) S {\displaystyle \Phi (G)\subseteq S}

Niech istnieje element x Φ ( G ) {\displaystyle x\in \Phi (G)} który wraz z pewnym zbiorem M {\displaystyle M} generuje G , {\displaystyle G,} lecz ( M ) G . {\displaystyle (M)\neq G.} Na mocy Lematu Kuratowskiego-Zorna istnieją podgrupy H {\displaystyle H} maksymalne wśród podgrup zawierających M {\displaystyle M} i niezawierających x . {\displaystyle x.} Jest jasne, że wszystkie takie podgrupy są po prostu maksymalne, lecz wówczas zawierają one Φ ( G ) , {\displaystyle \Phi (G),} a wraz z nią element x {\displaystyle x} co stoi w sprzeczności z konstrukcją.

Przykłady

  • W grupie Z , {\displaystyle \mathbb {Z} ,} wszystkie podgrupy ( p ) {\displaystyle (p)} generowane przez liczbę pierwszą p {\displaystyle p} są maksymalne. Zatem Φ ( Z ) = { 0 } . {\displaystyle \Phi (\mathbb {Z} )=\{0\}.}
  • W grupie Q {\displaystyle \mathbb {Q} } wszystkie elementy są niegenerujące, dlatego Φ ( Q ) = Q . {\displaystyle \Phi (\mathbb {Q} )=\mathbb {Q} .}

Bibliografia

  • Michaił Iwanowicz Kargapołow, Jurij Iwanowicz Mierzlakow: Podstawy teorii grup. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 24–25.
  • p
  • d
  • e
Teoria grup
podstawy
przykłady
z dodawaniem
z mnożeniem
liczb
ze składaniem
funkcji
inne
homomorfizmy
podgrupy
ogólne
normalne
charakterystyczne
dalsze pojęcia
rodzaje grup
przemienne
inne
twierdzenia
o grupach
skończonych
dowolnych
grupy
z dodatkowymi
strukturami
uogólnienia
uczeni według
daty narodzin
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek

  • LCCN: sh91001803
  • GND: 4430933-8
  • J9U: 987007553719605171