Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach
A-1165 z 13.05.1996[1] | |||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||
Widok ogólny (2018) | |||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | Jurowce | ||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok | |||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego | |||||||||||
49°36′00,3″N 22°08′03,7″E/49,600083 22,134361 | |||||||||||
|
Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach – dawna greckokatolicka cerkiew parafialna, znajdująca się w Jurowcach, w gminie Sanok.
Od 1946 roku cerkiew służy jako parafialny kościół rzymskokatolicki parafii św. Piotra i Pawła.
Obiekt wpisany na listę zabytków w 1996 i włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej (trasa nr II).
Historia obiektu
Cerkiew została zbudowana w 1873 ze środków włościan i miejscowego dworu, a w 1905 wzniesiono z północnej strony murowaną dzwonnicę parawanową. W 1924 od północnej strony prezbiterium dobudowana została kaplica kolatorska, a w 1926 od południowej kolejną kaplicę boczną.
W 1946 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. W 1970 wzmocniono i otynkowano fundament, a w 1981 zmieniono pokrycie dachu, szalunek ścian oraz część stolarki okiennej. W czasie prac remontowych w 1989 przeprowadzono renowację polichromii. Znaczne prace remontowe wykonano w 2014, które zasadniczo zmieniły wygląd zewnętrzny świątyni. Wymieniono elementy konstrukcyjne dachu i pokryto go blachą miedzianą, oszalowano elewację.
- Elewacja północna
- Wnętrze
- Dzwonnica
Architektura i wyposażenie
Jest to cerkiew o konstrukcji słupowej, pierwotnie trójdzielna z przedsionkiem, o prostokątnym prezbiterium, z dwoma dobudowanymi później kaplicami bocznymi. Dach z trzema płaskimi kopułami na osi głównej, na ramionach nawy poprzecznej dachy dwuspadowe. Wewnątrz w partii sklepień polichromia o motywach geometryczno-ornamentalnych, w kopułach kompozycje figuralne. Większość elementów wystroju wewnętrznego nie zachowała się, pozostał tylko ołtarz boczny z dwoma ikonami.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2015-12-15] .
Bibliografia
- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str.217-218 ISBN 83-89188-08-2
- Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, KrzysztofK. Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 108-109, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420 .
- p
- d
- e