4 Księga Barucha
- Księga Rodzaju/1 Mojżeszowa (Rdz/1Mj)
- Księga Wyjścia/2 Mojżeszowa (Wj/2Mj)
- Księga Kapłańska/3 Mojżeszowa (Kpł/3Mj)
- Księga Liczb/4 Mojżeszowa (Lb/4Mj)
- Księga Powtórzonego Prawa/5 Mojżeszowa (Pwt/5Mj)
- Księga Jozuego (Joz)
- Księga Sędziów (Sdz)
- Księga Rut (Rt)
- Pierwsza Księga Samuela (1Sm)
- Druga Księga Samuela (2Sm)
- Pierwsza Księga Królewska (1Krl)
- Druga Księga Królewska (2Krl)
- Pierwsza Księga Kronik (1Krn)
- Druga Księga Kronik (2Krn)
- Księga Ezdrasza (Ezd)
- Księga Nehemiasza (Ne)
- Księga Estery (Est)
- Księga Hioba/Joba (Hi/Jb)
- Księga Psalmów/Psałterz (Ps)
- Księga Przysłów/Przypowieści Salomona (Prz)
- Księga Koheleta/Eklezjastesa/Kaznodziei Salomona (Koh/Kzn)
- Pieśń nad pieśniami (Pnp)
- Księga Izajasza (Iz)
- Księga Jeremiasza (Jr)
- Lamentacje/Treny (Lm/Tr)
- Księga Ezechiela (Ez)
- Księga Daniela (Dn)
- Księga Ozeasza (Oz)
- Księga Joela (Jl)
- Księga Amosa (Am)
- Księga Abdiasza (Ab)
- Księga Jonasza (Jon)
- Księga Micheasza (Mi)
- Księga Nahuma (Na)
- Księga Habakuka (Ha)
- Księga Sofoniasza (So)
- Księga Aggeusza (Ag)
- Księga Zachariasza (Za)
- Księga Malachiasza (Ml)
- Księga Tobiasza (Tb)
- Księga Judyty (Jdt)
- Księga Estery (Est)
- Pierwsza Księga Machabejska (1Mch)
- Druga Księga Machabejska (2Mch)
- Księga Mądrości/Mądrość Salomona (Mdr)
- Mądrość Syracha (Syr)
- Księga Barucha (Ba)
- List Jeremiasza
- Czwarta Księga Machabejska (4Mch)
- Czwarta Księga Ezdrasza (4Ezd)
- Księga Jubileuszów
- Księga Henocha
- 1–3 Księgi Mekabiego
- Czwarta Księga Barucha (4Ba)
- Psalmy 152–155
- Druga Księga Barucha (2Ba)
- List Barucha
- pokaż
- dyskusja
- edytuj
4 Księga Barucha, znana również jako Rzeczy Pominięte Jeremiasza (łac. Paralipomena Jeremiae) – pseudoepigraficzny apokryf Starego Testamentu zachowany jedynie w języku greckim. Przez Kościół etiopski 4 Księga Barucha zaliczana jest do kanonu Starego Testamentu (połączona jest z Listem Jeremiasza).
Opis
Księga ma niejednolity charakter, co świadczy o tym, że była wielokrotnie edytowana przez różnych autorów. Pierwotnie została napisana w środowisku judaistycznym w języku hebrajskim lub aramejskim. Do czasów współczesnych zachowały się jedynie przekłady z tekstu greckiego, do którego zostały naniesione chrześcijańskie interpolacje dodane do tekstu przez chrześcijańskich kopistów[1]. Baruch ukazany jest w niej nie tyle jako sekretarz proroka Jeremiasza, co wręcz jako pośrednik między Jeremiaszem a Bogiem. Zawarto w niej także ostrą krytykę zawierania przez Żydów związków małżeńskich z przedstawicielami narodów pogańskich[1].
Treść
Utwór opowiada o zniszczeniu Jerozolimy przez Nabuchodonozora, o niewoli babilońskiej oraz o powrocie Żydów do Jerozolimy. Gdy Pan zapowiada Jeremiaszowi i Baruchowi zniszczenie miasta obaj prorocy zakopują naczynia liturgiczne pochodzące ze świątyni. Po zajęciu Jerozolimy wraz z mieszkańcami miasta Jeremiasz zostaje uprowadzony do Babilonu. Baruch zaś pozostaje w mieście wraz z cudem ocalałym Abimelekiem, sługą Jeremiasza. Po śnie Abimeleka trwającym 66 (lub 86) lat wysyłają oni do Jeremiasza orła z wiadomością, że Pan uwolni naród wybrany. Wówczas Jeremiasz powraca do Jerozolimy gdzie umiera. Wkrótce jednak zmartwychwstaje, aby głosić proroctwa o wcieleniu Syna Bożego. Jego proroctwa stają się powodem ukamienowania go przez niewdzięcznych rodaków[2].
Tłumaczenia
Na język staro-cerkiewno-słowiański księga została przetłumaczona w X–XI w. Tekst zachował się w dwóch redakcjach. Najstarsze odpisy pierwszej redakcji reprezentuje Kodeks Uspienski oraz rękopis staroruski z XII–XIII w. Natomiast drugą redakcję reprezentuje zabytek starobułgarski z XII–XIII w., z którego zachowały się dwa fragmenty: jeden przechowywany w RNB, drugi w kodeksie nr 34 ze zbioru rękopisów biblioteki klasztoru św. Katarzyny na górze Synaj[2].