Muhsin el-Emin

Muhsin el-Emin
Kişisel bilgiler
Doğum	1867 Cebeliâmil, Lübnan
Ölüm	19 Nisan 1952 Şam, Suriye
Milliyeti	Lübnan
Mesleği	Şii alim, Fakıh, Araştırmacı ve Yazar
Dini	İslam- Şiî

Muhsin el-Emin Şii alim, fakih, araştırmacı ve yazardır. 1867'de Lübnan’ın güneyindeki Cebeliâmil’de Merciuyûn’a bağlı Şakrâ köyünde doğmuştur. Soyu, Hüseyin (Züddem‘a) bin Zeyd bin. Ali bin Hüseyin'e dayanan meşhur bir ulemâ ailesine mensuptur.^[1] Ataları geçmişte Irak’ın Hille şehrinden Şakrâ’ya gelerek burada yerleşip, Şiilerin rehberleri olmuşlardır.^[2]

Yıllarca farklı hocaların yanında, sarf, nahiv, belagat, mantık, fıkıh ve usul gibi eğitimler almıştır. bir süre sonra Arap Dili ve Edebiyatı hocası olup dersler vermiştir. Daha sonra yüksek öğrenim için Şia’nın önemli ilim merkezlerinden olan Necef’e giden El-Emîn, Necef’te fıkıh, fıkıh usulü ve felsefe okudu. Ahmed Kerbelâî, Âgā Rızâ Hemedânî, Molla Fethullah İsfahânî, Muhammed Bâkır Necmâbâdî, Mirza Hasan Şirâzî, Kâzım Yezdî, Hasan Mâmekânî ve Ahund Molla gibi hocalardan ders aldı. Eğitimini tamamlayıp adını duyurmasının ardından 1901'de Şamlıların davetiyle Suriye'ye gidip merci-i taklîd olarak oraya yerleşti.^[3] Şam'da Şiî toplumunun mezhep ve kabile ihtilâfları içine düştüğünü gören Muhsin el-Emîn okullarda bir dizi ıslahat yaptı, kızlar için yeni okullar açtı. Müfredatı düzenledi, okutulacak yeni dinî kitapları kaleme aldı. Ayrıca bid‘at ve hurafelerle mücadele etti. Özellikle muharrem törenlerinde insanların elleriyle yüz ve başlarına, zincirle sırtlarına vurmalarına karşı çıktı; bunun dinen haram ve aklen yanlış bir davranış olduğunu ileri sürdü. Hüseyin’in yasının diğer İslâm büyüklerinin anılmasında olduğu gibi daha anlamlı ve mutedil bir şekilde tutulması gerektiğini, bu arada vuku bulmayan birçok şeyin olmuş gibi gösterilmemesini istedi. Bu hareketleriyle bazı dinî çevrelerin düşmanlığını üzerine çeken El-Emîn, mücadele etmek için makale ve kitaplar yazdı.^[3] Hayatı boyunca çok sayıda öğrenciye eğitim vermiştir.

Sonunda hicri 24 Recep 1371, milâdî 19 Nisan 1952 tarihinde Şam'da vefat edip Seyyide Zeyneb Camii'nde toprağa verildi.^[2]

Islahatçılığı ile tanınan Muhsin el-Emîn, geri kalmışlığın ve müslümanlar arasında birliğin sağlanamamasının başlıca sebepleri olarak cehalet, taassup ve siyaseti gösterir. Dinin siyasî güç ve üstünlük için bir araç gibi kullanılmasının baştan beri devam ettiğini, cehalet ve siyasetin birbirini körüklediğini belirtir.^[3]

• A‘yanü’ş-Şîa (Arapça: أعيان الشيعة): İsnâaşeriyye Şîası’nın imamları, ulemâ ve ileri gelenlerinin biyografisine dair önemli bir eserdir.
• el-Ḥuṣûnü’l-menîʿa fî reddi mâ evredehû Ṣâḥibü’l-Menâr ʿale’ş-Şîʿa (Arapça: الحصون المنيعة في رد ما أورده صاحب المنار في حق الشيعة): M. Reşîd Rızâ’ya yazdığı reddiyedir.
• Ḥaḳḳu’l-yaḳīn fî lüzûmi’t-teʾlîf beyne’l-müslimîn (Arapça: حق‌ الیقین‌ فی‌ لزوم‌ التألیف‌ بین‌ المسلمین‌)
• ed-Dürretü’l-behiyye fî taṭbîḳi’l-mevâzîni’ş-şerʿiyye ʿale’l-ʿurfiyye (Arapça: الدرّة البهية في تطبيق الموازين الشرعية على العرفية)
• Levâʾicü’l-eşcân fî maḳteli’l-Ḥüseyn (Arapça: لواعج الاشجان فی مقتل الحسین)
• et-Tenzîh li-aʿmâli’ş-Şebîh (Arapça: التنزيه لاعمال التشبيه)
• el-Mecâlisü’s̱-s̱eniyye fî menâḳıbi ve meṣâʾibi’n-nebî ve’l-ʿiṭreti’n-nebeviyye (Arapça: المجالس السَّنية في مناقب ومصائب العترة النبوية)
• İḳnâʿu’l-lâʾim ʿalâ iḳāmeti’l-meʾâtim (Arapça: إقناع الأعمى على إقامة المآتِم‏)
• Keşfü’l-irtiyâb fî etbâʿi Muḥammed b. ʿAbdilvehhâb (Arapça: کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب): Bu eserde, yazar vehhabilerin akidelerini reddeder.
• Meʿâdinü’l-cevâhir (Arapça: معادن الجواهر‏)

• A‘yanü’ş-Şîa 7 Ekim 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.