Zbigniew Szacherski
pułkownik | |||
Data i miejsce urodzenia | 25 stycznia 1901 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 września 1985 | ||
Przebieg służby | |||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Jednostki | |||
Stanowiska | dowódca pułku | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Zbigniew Szacherski (ur. 25 stycznia 1901 w Pułtusku, zm. 28 września 1985 w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 25 stycznia 1901 w Pułtusku, w rodzinie Piotra (1849–1929), dr. med., i Haliny z Grabowskich (1871–1955). Kształcił się w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, rozpoczął również studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Był harcerzem drużyny im. Hetmana Żółkiewskiego. W listopadzie 1918 uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Ochotnik Szwadronu Ziemi Mazowieckiej oraz uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Ukończył kurs w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu, otrzymując stopień podchorążego. Był oficerem służby stałej 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich z garnizonem w Bydgoszczy. Awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w korpusie oficerów kawalerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W październiku 1931 został przeniesiony do 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich w Poznaniu[1]. 22 lutego 1934 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[2]. Z dniem 1 stycznia 1939, po ośmiu latach dowodzenia 2 szwadronem, został wyznaczony na stanowisko adiutanta pułku[3].
Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej jego pułk walczył w strukturach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Brał udział m.in. w bitwie nad Bzurą, pod Zbrożkową Wolą, o Brochów. 9 września 1939 zastąpił majora Pawła Budzika na stanowisku kwatermistrza pułku[4], a 14 września, po śmiertelnym zranieniu majora Budzika, zastąpił go na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[5]. 17 września, po zranieniu pułkownika Stanisława Królickiego, objął dowództwo pułku[6]. 19 września został ciężko ranny[7] i przekazał dowództwo pułku rotmistrzowi Konstantemu Kozłowskiemu[8]. Następnego dnia został przetransportowany do Szpitala Chirurgii Urazowej w Warszawie[9]. Po pięciu miesiącach leczenia opuścił szpital jako inwalida[10]. Pod koniec 1943 został formalnie przyjęty do Armii Krajowej[11].
We wrześniu 1944 został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego i przydzielony do Wojskowego Instytutu Wydawniczego w Lublinie[12]. Po wyzwoleniu Warszawy został dyrektorem Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[13]. Z wojska odszedł w roku 1950. Pod koniec lat 50. przeszedł na rentę. Przez wiele lat był wiceprezesem Związku Inwalidów Wojennych.
W 1966 Instytut Wydawniczy Pax wydał jego wspomnienia zatytułowane „Wierni Przysiędze”.
Zmarł 28 września 1985 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu w Starych Proboszczewicach k. Płocka[14].
Życie prywatne
Od 1931 był mężem Stelli Marii z Rolbieskich (1911–1997). Mieli córkę Marię (1937–2003)[15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[16][17]
- Odznaka Grunwaldzka
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 338.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 23 lutego 1934, s. 74.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 19, 32.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 76, 311.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 124-126, 311.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 189-192, 196, 311.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 239-240, 311.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 246.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 258-259.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 284-285.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 288.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 289-290.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 290.
- ↑ Cmentarz parafialny - Stare Proboszczewice [online], forum.tradytor.pl [dostęp 2022-11-15] .
- ↑ Zbigniew Szacherski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-11-15] .
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 160.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Zbigniew Szacherski: Wierni przysiędze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1968.
- Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Wydawnictwo Poznańskie 1983.
- Roman Abraham: Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07712-6.
- Stella Maria Szacherska: Pułkownik Zbigniew Szacherski - dyrektor Muzeum Wojska Polskiego w latach odbudowy, Warszawa: „Wieś Jutra” 2000.