Zaraza żółta
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | astropodobne | ||
Rząd | jasnotowce | ||
Rodzina | zarazowate | ||
Rodzaj | zaraza | ||
Gatunek | zaraza żółta | ||
Nazwa systematyczna | |||
Orobanche flava Mart. & F. W. Schultz | |||
Synonimy | |||
| |||
|
Zaraza żółta (Orobanche flava) – gatunek rośliny należący do rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). W Polsce występuje głównie w Karpatach, gdzie jest dość częsty. Poza Karpatami występuje tylko na pojedynczych stanowiskach w przylegających obszarach Pogórza i bardzo rzadko w Sudetach (Góry Sowie).
Morfologia
- Łodyga
- Gruba, wzniesiona, pojawia się nad ziemią tylko w czasie kwitnięcia i owocowania rośliny. Ma wysokość 15-70 cm i żółty kolor, jest mięsista. Nie rozgałęzia się. Często łodygi tworzą gęste skupisko.
- Liście
- Jako pasożyt nie posiada typowych liści, a jedynie niewielkie i nie posiadające chlorofilu łuski, będące przekształconymi liśćmi. Wyrastają skrętolegle, mają ten sam, żółty kolor, co łodyga. W dolnej części łodygi są dość gęste, w górnej rzadkie i krótsze od międzywęźli.
- Kwiaty
- Grzbieciste, dwuwargowe, siedzące, zebrane w duży kłos na łodydze. U młodych osobników jest on gęsty, u starszych w dolnej części staje się luźniejszy. Działki kielicha 1- lub 3-nerwowe. Korona ma długość ok. 20 mm, ciemnożółty kolor, a jej czerwonawa górna warga ma jedną lub dwie łatki. Grzbietowa krawędź korony jest na całej długości równomiernie zgięta. Rurka korony bez przewężenia, stopniowo rozszerzająca się. Bardzo szybko po przekwitnięciu brunatnieje i więdnie. Słupek jeden o nagiej szyjce i żółtym znamieniu, zalążnia bez guzów. Szyjka słupka po przekwitnięciu kwiatów jest na szczycie ślimakowato skręcona i wystaje z korony. 4 pręciki o owłosionych w dolnej połowie nitkach wyrastają 4–6 mm powyżej nasady górnej wargi. Górna część nitek pręcików jest pokryta gruczołkami.
- Owoc
- Elipsoidalna torebka zawierająca liczne, drobne nasiona.
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Roślina dwuletnia. Kwitnie od czerwca do lipca, kwiaty bez zapachu. Roślina pasożytnicza – pasożyt całkowity, nie posiadający chlorofilu i nie przeprowadzający fotosyntezy. Nie posiada korzeni, lecz ssawki (haustorium), za pomocą których od rośliny żywicielskiej pobiera substancje pokarmowe oraz wodę z solami mineralnymi. Pasożytuje przeważnie na lepiężnikach, rzadziej na podbiale pospolitym i miłosnej górskiej.
- Siedlisko
- Ziołorośla, lasy, szczególnie nad potokami. Wyłącznie w górach i na pogórzu, głównie w reglu górnym i tylko wyjątkowo w reglu dolnym.
- Fitosocjologia
- Gatunek charakterystyczny dla zespołu Petasitetum-kablikiani[3].
- Genetyka
- Liczba chromosomów 2n= 38[4].
Zagrożenia i ochrona
W Polsce była objęta od 2004 r. całkowitą ochroną gatunkową, od 2014 roku podlega ochronie częściowej[5][6]. Została umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)[7]. Zagrożona jest lokalnie, tam, gdzie wskutek działalności człowieka (np. regulacja lub zabudowa rzek i potoków górskich) ulega zniszczeniu jej środowisko.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną (Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- BioLib: 40953
- EoL: 5657302
- EUNIS: 176277
- FloraWeb: 4031
- GBIF: 7332516
- identyfikator iNaturalist: 361939
- IPNI: 662335-1
- NCBI: 223106
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2395700
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:662335-1
- Tela Botanica: 46707
- identyfikator Tropicos: 23600162
- CoL: 6SW4R