William Sterndale Bennett

Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1816
Sheffield

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1875
Londyn

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka romantyczna

Zawód

pianista, kompozytor, dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

Sir William Sterndale Bennett (ur. 13 kwietnia 1816 w Sheffield, zm. 1 lutego 1875 w Londynie^[1]^[2]^[3]) – angielski kompozytor, dyrygent i pianista.

Życiorys

Pochodził z rodziny muzyków, jego dziadek John był kantorem, ojciec Robert natomiast organistą^[1]^[2]. Jako 8-latek został chórzystą w King’s College na University of Cambridge^[1]^[2]^[3]^[4]. W wieku 10 lat podjął naukę w Royal Academy of Music w Londynie, gdzie jego nauczycielami byli Charles Lucas (teoria), Paolo Spagnoletti (skrzypce), William Henry Holmes (fortepian) oraz William Crotch i Cipriani Potter (kompozycja)^[1]^[2]^[3]^[4]. Już w czasie studiów komponował i koncertował jako pianista^[1]^[2]^[3]. W 1832 roku zagrał w Cambridge swój I Koncert fortepianowy d-moll^[1]^[2]. W 1833 roku dał koncert w Royal Academy of Music w Londynie, gdzie poznał przebywającego tam wówczas Felixa Mendelssohna^[1]^[4]. W latach 1836–1837 przebywał u Mendelssohna w Lipsku, gdzie występował jako pianista i dyrygent z Gewandhausorchester^[1]^[2]^[3]^[4]. Nawiązał też przyjaźń z Robertem Schumannem^[1]^[2]^[4], który zadedykował Bennettowi swoje Etiudy symfoniczne i chwalił go na łamach „Neue Zeitschrift für Musik”^[1]. W latach 1841–1843 ponownie przebywał w Niemczech^[2], poznając w Kassel Louisa Spohra^[1].

Od 1842 do 1848 roku prowadził koncerty londyńskiego Philharmonic Society, pełniąc w tym czasie jednocześnie funkcję jego dyrektora^[1]. W 1849 roku założył Bach Society, z którym popularyzował w Anglii dzieła chóralne J.S. Bacha^[1]^[2]^[3]^[5]. W 1854 roku dokonał angielskiego prawykonania Pasji według św. Mateusza^[1]^[3]^[5]. Od 1856 do 1866 roku ponownie występował z Philharmonic Society^[1]^[2]^[3]^[5]. W 1856 roku został wykładowcą muzyki na University of Cambridge, a w 1866 roku objął stanowisko dyrektora Royal Academy of Music^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]. Dyrygował orkiestrami na festiwalach w Leeds (1858) i Birmingham (1867)^[1]^[5]. W 1867 roku otrzymał tytuł Master of Arts^[1]^[2], a w 1870 roku Uniwersytet Oksfordzki nadał mu stopień doktora^[2]. W 1871 roku otrzymał z rąk królowej Wiktorii tytuł szlachecki^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]. Został pochowany w Opactwie Westminsterskim^[2].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Symfonia g-moll (1837)
4 koncerty fortepianowe (I d-moll 1832, II Es-dur 1833, III c-moll 1834, IV f-moll 1838 zrewid. 1839)
Uwertura d-moll (1833)
uwertura The Merry Wives of Windsor (1834)
uwertura Parisina (1835)
uwertura The Naiads (1836)
uwertura The Wood Nymphs (1838)
uwertura Marie du Bois (1843, zrewid. 1844)
Kaprys E-dur na fortepian i orkiestrę (1838)
Concert-Stück A-dur na fortepian i orkiestrę (1841–1843)
fantazja-uwertura Paradise and the Peri (1862)

Utwory kameralne

Sekstet fis-moll na instrumenty smyczkowe i fortepian
Trio A-dur na skrzypce, wiolonczelę i fortepian
Sonata na wiolonczelę i fortepian

Utwory wokalno-instrumentalne

oratorium Zion (1839)
kantata The May Queen na sopran, alt, tenora, bas, chór i orkiestrę (1858)
Ode for the Opening of the International Exhibition (1862)
Ode to the Installation of the Duke of Devonshire (1862)
oratorium The Woman of Samaria (1867)

Muzyka do sztuk teatralnych

Ajax, według Sofoklesa (ok. 1872)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 265. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 289–290. ISBN 0-02-865526-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 65. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Rowman & Littlefield, 2024, s. 66. ISBN 978-1-5381-5751-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 51–52. ISBN 978-0-8108-5750-6.

Linki zewnętrzne

William Sterndale Bennett – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
William Sterndale Bennett w bazie AllMusic (ang.)
William Sterndale Bennett – nuty w bibliotece Polona

Kontrola autorytatywna (osoba):