Wielomian symetryczny

Wielomian symetryczny – wielomian W ( x 1 , x 2 , , x n ) , {\displaystyle W(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n}),} który po dowolnej permutacji zmiennych x 1 , x 2 , , x n {\displaystyle x_{1},x_{2},\dots ,x_{n}} dla dowolnie wybranych zmiennych będzie przyjmował takie same wartości, jak przed permutacją.

Definicja formalna

Niech W := W ( x 1 , x 2 , , x n ) {\displaystyle W:=W(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})} będzie dowolnym wielomianem n {\displaystyle n} zmiennych. Zmienne w tym wielomianie możemy podstawiać jedne za drugie za pomocą permutacji σ {\displaystyle \sigma } zbioru n {\displaystyle n} -elementowego:

σ = ( x 1 x 2 x 3 x n x σ ( 1 ) x σ ( 2 ) x σ ( 3 ) x σ ( n ) ) {\displaystyle \sigma ={\begin{pmatrix}x_{1}&x_{2}&x_{3}&\ldots &x_{n}\\x_{\sigma (1)}&x_{\sigma (2)}&x_{\sigma (3)}&\ldots &x_{\sigma (n)}\end{pmatrix}}}

i otrzymać w ten sposób nowy wielomian W σ := W σ ( x 1 , x 2 , , x n ) . {\displaystyle W_{\sigma }:=W_{\sigma }(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n}).} Jeżeli:

W σ = W {\displaystyle W_{\sigma }=W}

dla dowolnej permutacji σ , {\displaystyle \sigma ,} to W {\displaystyle W} nazywamy wielomianem symetrycznym.

Wielomiany stałe są symetryczne. Podobnie symetryczna jest suma, różnica oraz iloczyn dwóch wielomianów symetrycznych. Innymi słowy, wielomiany symetryczne tworzą pierścień

S [ x 1 , , x n ] , {\displaystyle S[x_{1},\dots ,x_{n}],}

a nawet algebrę nad ciałem (lub pierścieniem) współczynników wyjściowego pierścienia wielomianów.

Przykłady wielomianów symetrycznych

Następujące wielomiany są symetryczne:

W ( x 1 , x 2 , x 3 , x 4 ) = x 1 2 + x 2 2 + x 3 2 + x 4 2 , {\displaystyle W(x_{1},x_{2},x_{3},x_{4})=x_{1}^{2}+x_{2}^{2}+x_{3}^{2}+x_{4}^{2},}
W ( x 1 , x 2 , x 3 ) = x 1 x 2 x 3 + x 1 x 2 + x 2 x 3 + x 3 x 1 + x 1 + x 2 + x 3 . {\displaystyle W(x_{1},x_{2},x_{3})=x_{1}x_{2}x_{3}+x_{1}x_{2}+x_{2}x_{3}+x_{3}x_{1}+x_{1}+x_{2}+x_{3}.}

Każdy jednomian postaci W ( x 1 , x 2 , , x n ) = l x 1 k x 2 k x n k , {\displaystyle W(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})=lx_{1}^{k}x_{2}^{k}\ldots x_{n}^{k},} gdzie k N , l R {\displaystyle k\in \mathbb {N} ,l\in \mathbb {R} } jest symetryczny.

Przykłady wielomianów, które nie są symetryczne

Zgodnie z definicją, żeby udowodnić, że dany wielomian W {\displaystyle W} nie jest symetryczny, należy podać przykład permutacji σ, w wyniku której otrzymany wielomian W σ {\displaystyle W_{\sigma }} jest różny od wielomianu W {\displaystyle W} (zobacz: kontrprzykład).

Dla przykładu udowodnimy, że wielomian

W ( x 1 , x 2 , x 3 ) := x 1 2 x 2 + x 1 x 3 2 + x 2 2 x 3 {\displaystyle W(x_{1},x_{2},x_{3}):=x_{1}^{2}x_{2}+x_{1}x_{3}^{2}+x_{2}^{2}x_{3}}

nie jest symetryczny.

Rozważmy permutację σ = ( x 1 x 2 x 3 x 2 x 1 x 3 ) . {\displaystyle \sigma ={\begin{pmatrix}x_{1}&x_{2}&x_{3}\\x_{2}&x_{1}&x_{3}\end{pmatrix}}.}

Otrzymujemy wielomian

W σ ( x 1 , x 2 , x 3 ) = x 2 2 x 1 + x 2 x 3 2 + x 1 2 x 3 = x 1 x 2 2 + x 1 2 x 3 + x 2 x 3 2 . {\displaystyle W_{\sigma }(x_{1},x_{2},x_{3})=x_{2}^{2}x_{1}+x_{2}x_{3}^{2}+x_{1}^{2}x_{3}=x_{1}x_{2}^{2}+x_{1}^{2}x_{3}+x_{2}x_{3}^{2}.}

Współczynnik przy x 1 2 x 2 {\displaystyle x_{1}^{2}x_{2}} wynosi 1 dla W , {\displaystyle W,} ale 0 dla W σ . {\displaystyle W_{\sigma }.} Zatem W σ W , {\displaystyle W_{\sigma }\neq W,} więc wielomian W {\displaystyle W} nie jest symetryczny.

Elementarne wielomiany symetryczne i twierdzenie podstawowe

Elementarnymi wielomianami symetrycznymi n {\displaystyle n} zmiennych nazywamy każdy z wielomianów symetrycznych postaci

S 1 ( x 1 , x 2 , , x n ) = 1 i 1 n x i 1 S 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) = 1 i 1 < i 2 n x i 1 x i 2 S 3 ( x 1 , x 2 , , x n ) = 1 i 1 < i 2 < i 3 n x i 1 x i 2 x i 3 S 4 ( x 1 , x 2 , , x n ) = 1 i 1 < i 2 < i 3 < i 4 n x i 1 x i 2 x i 3 x i 4 S n ( x 1 , x 2 , , x n ) = 1 i 1 < i 2 < < i n n x i 1 x i 2 x i n {\displaystyle {\begin{aligned}S_{1}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})&=\sum _{1\leqslant i_{1}\leqslant n}x_{i_{1}}\\S_{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})&=\sum _{1\leqslant i_{1}<i_{2}\leqslant n}x_{i_{1}}x_{i_{2}}\\S_{3}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})&=\sum _{1\leqslant i_{1}<i_{2}<i_{3}\leqslant n}x_{i_{1}}x_{i_{2}}x_{i_{3}}\\S_{4}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})&=\sum _{1\leqslant i_{1}<i_{2}<i_{3}<i_{4}\leqslant n}x_{i_{1}}x_{i_{2}}x_{i_{3}}x_{i_{4}}\\&\ldots \\S_{n}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})&=\sum _{1\leqslant i_{1}<i_{2}<\ldots <i_{n}\leqslant n}x_{i_{1}}x_{i_{2}}\ldots x_{i_{n}}\end{aligned}}}

gdzie n N . {\displaystyle n\in \mathbb {N} .}

Elementarne wielomiany symetryczne nazywane są także wielomianami symetrycznymi podstawowymi.

Jeżeli W ( x 1 , x 2 , , x n ) {\displaystyle W(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})} jest dowolnym wielomianem symetrycznym, to istnieje dokładnie jeden wielomian V ( x 1 , x 2 , , x n ) {\displaystyle V(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})} taki, że

W ( x 1 , x 2 , , x n ) = V ( S 1 ( x 1 , x 2 , , x n ) , S 2 ( x 1 , x 2 , , x n ) , , S k ( x 1 , x 2 , x n ) ) . {\displaystyle W(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n})=V(S_{1}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n}),S_{2}(x_{1},x_{2},\dots ,x_{n}),\dots ,S_{k}(x_{1},x_{2},\dots x_{n})).}

Nieformalnie, oznacza to, że za pomocą sumowania, mnożenia i mnożenia przez liczbę rzeczywistą wielomianów S 1 , S 2 , , S n {\displaystyle S_{1},S_{2},\dots ,S_{n}} można zbudować każdy wielomian symetryczny. Natomiast pełne i formalne sformułowanie tego wyniku brzmi:

Twierdzenie. Przyporządkowanie (polegające na podstawieniu)

V ( S 1 , , S n ) V ( S 1 ( x 1 , , x n ) , , S n ( x 1 , , X n ) ) {\displaystyle V(S_{1},\dots ,S_{n})\mapsto V(S_{1}(x_{1},\dots ,x_{n}),\dots ,S_{n}(x_{1},\dots ,X_{n}))}

jest izomorfizmem algebry wielomianowej K [ S 1 , , S n ] {\displaystyle K[S_{1},\dots ,S_{n}]} na algebrę wielomianów symetrycznych S K [ X 1 , , X n ] {\displaystyle S_{K}[X_{1},\dots ,X_{n}]} (gdzie K {\displaystyle K} oznacza ciało współczynników).

Uwaga. Po lewej stronie powyższego przyporządkowania S j {\displaystyle S_{j}} jest traktowane jako zmienna symboliczna, a po prawej – jako wielomian od zmiennych x 1 , , x n . {\displaystyle x_{1},\dots ,x_{n}.}

Przykłady:

x 1 2 + x 2 2 + x 3 2 = ( x 1 + x 2 + x 3 ) 2 2 ( x 1 x 2 + x 2 x 3 + x 3 x 1 ) = S 1 2 2 S 2 , {\displaystyle x_{1}^{2}+x_{2}^{2}+x_{3}^{2}=(x_{1}+x_{2}+x_{3})^{2}-2(x_{1}x_{2}+x_{2}x_{3}+x_{3}x_{1})=S_{1}^{2}-2S_{2},}
5 x 1 x 2 + 5 x 1 x 3 + 5 x 2 x 3 = 5 ( x 1 x 2 + x 1 x 3 + x 2 x 3 ) = 5 S 2 , {\displaystyle 5x_{1}x_{2}+5x_{1}x_{3}+5x_{2}x_{3}=5(x_{1}x_{2}+x_{1}x_{3}+x_{2}x_{3})=5S_{2},}
x 1 3 + x 2 3 = ( x 1 + x 2 ) 3 3 ( x 1 2 x 2 + x 1 x 2 2 ) = ( x 1 + x 2 ) 3 3 x 1 x 2 ( x 1 + x 2 ) = S 1 3 3 S 2 S 1 . {\displaystyle x_{1}^{3}+x_{2}^{3}=(x_{1}+x_{2})^{3}-3(x_{1}^{2}x_{2}+x_{1}x_{2}^{2})=(x_{1}+x_{2})^{3}-3x_{1}x_{2}(x_{1}+x_{2})=S_{1}^{3}-3S_{2}S_{1}.}

Wielomiany symetryczne a wzory Viète’a

Jeżeli wielomian a n x n + a n 1 x n 1 + + a 1 x + a 0 {\displaystyle a_{n}x^{n}+a_{n-1}x^{n-1}+\ldots +a_{1}x+a_{0}} (gdzie a n 0 {\displaystyle a_{n}\neq 0} ) ma n {\displaystyle n} pierwiastków ξ 1 , , ξ n , {\displaystyle \xi _{1},\dots ,\xi _{n},} to zachodzą wzory Viète’a:

S 1 ( ξ 1 , ξ n ) = a n 1 a n S 2 ( ξ 1 , ξ n ) = a n 2 a n S n ( ξ 1 , ξ n ) = ( 1 ) n a 0 a n {\displaystyle {\begin{aligned}S_{1}(\xi _{1}\dots ,\xi _{n})&=-{\tfrac {a_{n-1}}{a_{n}}}\\S_{2}(\xi _{1}\dots ,\xi _{n})&={\tfrac {a_{n-2}}{a_{n}}}\\&\ldots \\S_{n}(\xi _{1}\dots ,\xi _{n})&=(-1)^{n}\cdot {\tfrac {a_{0}}{a_{n}}}\end{aligned}}}

Uwaga. Każdy wielomian stopnia n , {\displaystyle n,} nad ciałem k , {\displaystyle k,} ma n {\displaystyle n} pierwiastków (niekoniecznie różnych) nad zamkniętym algebraicznie ciałem K , {\displaystyle K,} będącym rozszerzeniem ciała k {\displaystyle k} (ale na ogół wielomian ten nie ma n {\displaystyle n} pierwiastków nad samym ciałem k {\displaystyle k} ).

Ze wzorów Viète’a i podstawowego twierdzenia (patrz wyżej) natychmiast wynika niezwykle ważny wniosek:

Twierdzenie. Niech ξ 1 , , ξ n {\displaystyle \xi _{1},\dots ,\xi _{n}} będą pierwiastkami wielomianu f , {\displaystyle f,} stopnia n, nad ciałem k {\displaystyle k} (same pierwiastki należą do pewnego ciała, będącego rozszerzeniem ciała k {\displaystyle k} ). Niech F {\displaystyle F} będzie wielomianem symetrycznym stopnia n , {\displaystyle n,} nad tym samym ciałem k {\displaystyle k} (może być nad mniejszym). Wtedy

F ( ξ 1 , , ξ n ) k . {\displaystyle F(\xi _{1},\dots ,\xi _{n})\in k.}

Linki zewnętrzne

  • p
  • d
  • e
Wielomiany
typy
według
stopnia
  • funkcja stała (0)
  • funkcja liniowa (0, 1)
  • funkcja kwadratowa (2)
    • kwadrat
  • wielomian stopnia trzeciego (3)
    • sześcian
  • wielomian stopnia czwartego (4)
inne
powiązane
pojęcia
algorytmy
obliczanie wartości
dzielenie wielomianów
twierdzenia
algebraiczne
o wielomianach
rzeczywistych dowolnych
zespolonych dowolnych
innych typów
równania
algebraiczne
krzywe tworzące
wykresy
twierdzenia
analityczne
uogólnienia
powiązane
działy
matematyki
arytmetyka
algebra
geometria
analiza
uczeni według
daty narodzin
XV wiek
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek