Vitalius chromatus
Vitalius chromatus | |||
(Schmidt, 2004) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Podtyp | |||
Gromada | pajęczaki | ||
Rząd | pająki | ||
Rodzina | ptasznikowate | ||
Rodzaj | Vitalius | ||
Gatunek | Vitalius chromatus | ||
Synonimy | |||
| |||
|
Vitalius chromatus – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych.
Taksonomia
Kladogram rodzaju wg Bertaniego (2023)[1]
|
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2004 roku przez Güntera Schmidta pod nazwą Nhandu chromatus[2]. W 2023 roku przeniesiony został przez Rogéria Bertaniego do rodzaju Vitalius na podstawie wyników analizy kladystycznej[1].
Morfologia
Samice osiągają do około 90, a samce do około 70 mm długości ciała. Karapaks ma ubarwiony szaro[3], jaśniej niż u N. coloratovillosus[2]. Ciemną opistosomę (odwłok) porastają stosunkowo długie, czerwone włoski. Barwa kądziołków przędnych jest czarna[3]. Występuje I i III typ włosków drażniących[2]. Odnóża są aksamitnie czarne z białymi obrączkami na łączeniach członów i białymi pasami podłużnymi na udach, rzepkach i goleniach[3] (na rzepkach i goleniach w liczbie dwóch). Odnóża pozbawione są szczecinek strydulacyjnych. Uda trzeciej pary odnóży są grubsze niż pozostałych, a te czwartej pary mają w częściach tylno-bocznych grube poduszeczki z piórkowatych włosków. Golenie nogogłaszczków samca zaopatrzone są w grabiasty grzebień około 20 kolców w części przednio-bocznej i grzbietowo-wierzchołkowej. Pierwsza para odnóży samca ma grzbietobrzusznie zakrzywione nadstopia. Wierzchołek retrowentralnej gałęzi apofizy goleniowej nogogłaszczków samca jest zagięty, a apofizę prowentralną cechuje obecność ruchomo przyłączonego kolca po stronie retrolateralnej[2].
Ekologia
Ptasznik naziemny. Zasiedla lasy deszczowe Brazylii[3].
Hodowla
Odpowiednia wielkość terrarium dla osobnika dorosłego to 30 cm x 30 cm x 25 cm. Zaleca się zapewnić kryjówki. Zalecana wilgotność to 70%, a temperatura 27–29 °C z nocnymi spadkami do 24–25 °C. Za pokarm służą dostosowane wielkością owady, jak świerszcze, karaczany czy larwy mącznika młynarka[3].
Samice dożywają do 25 lat, a samce do 2–3 lat po ostatniej wylince. Rozmnażanie tego gatunku w warunkach hodowlanych nie jest trudne. Samiec jest gotowy do rozrodu po napełnieniu bulbusów. Obydwa ptaszniki należy dobrze nakarmić przed kopulacją. Kokon budowany jest zwykle od 2 do 5 miesięcy po kopulacji. W kokonie może być do 1500 nimf[3].
Przypisy
- ↑ a b R. Bertani. Taxonomic revision and cladistic analysis of Lasiodora C. L. Koch, 1850 (Araneae, Theraphosidae) with notes on related genera. „Zootaxa”. 5390 (1), s. 1-116, 2023. DOI: 10.11646/zootaxa.5390.1.1.
- ↑ a b c d Günter Schmidt. Der Doppelgänger von Acanthoscurria geniculata (C.L. Koch, 1841) heist Nhandu chromatus sp. n. (Araneae: Theraphosidae: Theraphosinae). „Tarantulas of the World”. 92, s. 6-11, 2004.
- ↑ a b c d e f Wojtek Pałasz: Nhandu chromatus. [w:] terrarium.com.pl [on-line]. [dostęp 2018-06-24].