Twierdzenie Lagrange’a (teoria grup)

Ten artykuł dotyczy teorii grup. Zobacz też: inne twierdzenia Lagrange’a.

Twierdzenie Lagrange’a – twierdzenie teorii grup mówiące, że w grupie skończonej rząd dowolnej jej podgrupy jest dzielnikiem rzędu grupy, tzn. zachodzi równość

| G | = | G : H | | H | , {\displaystyle |G|=|G:H|\cdot |H|,}

gdzie | G : H | {\displaystyle |G:H|} oznacza indeks podgrupy H {\displaystyle H} w G , {\displaystyle G,} zaś | G | , | H | {\displaystyle |G|,|H|} odpowiednio rząd grupy i podgrupy[1][2].

Wynik nosi nazwisko Josepha Louisa Lagrange’a.

Dowód

 Zobacz też: warstwa § Własności.

Niech G {\displaystyle G} będzie grupą skończoną. Zbiór warstw lewostronnych { g H : g G } {\displaystyle \{gH:g\in G\}} grupy G {\displaystyle G} względem podgrupy H {\displaystyle H} stanowi rozbicie zbioru G {\displaystyle G} na n = | G : H | {\displaystyle n=|G:H|} równolicznych ze zbiorem H {\displaystyle H} zbiorów: g 1 H , g 2 H , , g n H . {\displaystyle g_{1}H,g_{2}H,\dots ,g_{n}H.}

W ten sposób

G = g 1 H g 2 H g n H , {\displaystyle G=g_{1}H\cup g_{2}H\cup \ldots \cup g_{n}H,}

a skoro poszczególne warstwy są rozłączne, to

| G | = | g 1 H | + | g 2 H | + + | g n H | , {\displaystyle |G|=|g_{1}H|+|g_{2}H|+\ldots +|g_{n}H|,}

przy czym wszystkie warstwy są równoliczne z H , {\displaystyle H,} co oznacza, że

| G | = | H | + | H | + + | H | = n | H | , {\displaystyle |G|=|H|+|H|+\ldots +|H|=n|H|,}

zatem

| G | = | G : H | | H | . {\displaystyle |G|=|G:H|\cdot |H|.}

Wnioski i uwagi

  • Rząd dowolnego elementu grupy jest dzielnikiem rzędu grupy (wynika to wprost z definicji rzędu). W szczególności, dla dowolnego elementu g {\displaystyle g} danej grupy G {\displaystyle G} prawdziwa jest równość g n = e , {\displaystyle g^{n}=e,} gdzie e {\displaystyle e} jest elementem neutralnym grupy, a n {\displaystyle n} oznacza jej rząd.
  • Jeżeli rząd grupy jest liczbą pierwszą, to jest ona grupą cykliczną.
  • Twierdzenie odwrotne do twierdzenia Lagrange’a nie jest prawdziwe, tzn. nie gwarantuje, że dla każdego dzielnika rzędu grupy istnieje podgrupa, której rząd jest równy danemu dzielnikowi.
Najmniejszym przykładem jest grupa alternująca A 4 . {\displaystyle A_{4}.} Choć dzielnikami rzędu grupy A 4 {\displaystyle A_{4}} 1 , 2 , 3 , 4 , 6 , 12 , {\displaystyle 1,2,3,4,6,12,} to grupa A 4 {\displaystyle A_{4}} zawiera jako podgrupy wyłącznie: 1 {\displaystyle 1} -elementową grupę trywialną, trzy 2 {\displaystyle 2} -elementowe i cztery 3 {\displaystyle 3} -elementowe grupy cykliczne, 4 {\displaystyle 4} -elementową grupę niecykliczną oraz 12 {\displaystyle 12} -elementową grupę niewłaściwą; w szczególności nie ma podgrupy 6 {\displaystyle 6} -elementowej.
Częściowym rozwiązaniem problemu istnienia podgrup danego rzędu są twierdzenie Cauchy’ego oraz twierdzenia Sylowa. W ogólności nie ma prostego sposobu na podział grup skończonych na te, które spełniają twierdzenie odwrotne i te, które go nie spełniają. Można jednak wyróżnić trzy klasy grup skończonych, które spełniają twierdzenie odwrotne: grupy abelowe, grupy diedralne i grupy pierwsze (są one przypadkami szczególnymi grup superrozwiązalnych, dla których twierdzenie odwrotne do twierdzenia Lagrange’a zachodzi).
  • Twierdzenie to rozumiane jako stwierdzenie o liczbach kardynalnych jest równoważne aksjomatowi wyboru.

Uogólnienia

Twierdzenie
Jeżeli G {\displaystyle G} jest skończona oraz K H G , {\displaystyle K\leqslant H\leqslant G,} to zachodzi
| G : K | = | G : H | | H : K | . {\displaystyle |G:K|=|G:H|\cdot |H:K|.}
Dowód
Z twierdzenia Lagrange’a wynika, że
| G | = | G : K | | K | = | G : H | | H | {\displaystyle |G|=|G:K|\cdot |K|=|G:H|\cdot |H|}
oraz
| H | = | H : K | | K | , {\displaystyle |H|=|H:K|\cdot |K|,}
skąd
| G : K | | K | = | G : H | | H : K | | K | . {\displaystyle |G:K|\cdot |K|=|G:H|\cdot |H:K|\cdot |K|.}

Zobacz też

Przypisy

  1. Twierdzenie 13.8. W: Bolesław Gleichgewicht: Algebra. Wrocław: Oficyna Wydawnicza GiS, 2004, s. 265–266. ISBN 978-83-89020-35-2.
  2. Twierdzenie 4.8. W: Andrzej Białynicki-Birula: Algebra. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 232. ISBN 978-83-01-15817-0.
  • Catalana: 0036316