Tw29
Producent | Fablok Chrzanów | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1929–1930 | ||
Układ osi | 0-5-0 | ||
Wymiary | |||
Masa pustego parowozu | 33 t | ||
Masa służbowa | 42 t | ||
Średnica kół napędnych | 800 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja | parowa | ||
Ciśnienie w kotle | 13 atm | ||
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 55,7 m² | ||
Powierzchnia przegrzewacza | 21,5 m² | ||
Powierzchnia rusztu | 1,6 m² | ||
Średnica cylindra | 450 mm | ||
Skok tłoka | 400 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc znamionowa | 400 KM (294,2 kW) | ||
Prędkość konstrukcyjna | 30 km/h | ||
Parametry użytkowe | |||
Rozstaw szyn | 785 mm | ||
|
Tw29 – polski wąskotorowy parowóz tendrzak produkowany w latach 1929–1930 przez Fablok, eksploatowany na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych w latach 1929–1976.
Parowóz był adaptacją parowozów typu T40 zbudowanych w roku 1924 na zamówienie Ministerstwa Komunikacji przez niemiecką firmę L. Schwarzkopff z Berlina. Zmiany konstrukcyjne dokonane względem pierwowzoru były niewielkie - dotyczyły w zasadzie wyłącznie podwozia. Zrezygnowano ze specyficznego rozwiązania zastosowanego w parowozie T40, tj. szóstej osi ślepej, której zadaniem było zapewnienie prowadzenia wiązarów w płaszczyźnie równoległej do osi parowozu podczas przechodzenia przez ostre łuki. Rozwiązanie to okazało się kłopotliwe w eksploatacji i w parowozach serii Tw29 zastosowano rozwiązanie opracowane przez profesora Alberta Czeczotta polegające na zapewnieniu przesuwności osi (druga i piąta oś miały możliwość przesuwania się na boki odpowiednio o 15 i 26 mm) oraz usunięciu obrzeży z osi trzeciej (silnikowej). Rozwiązanie to z powodzeniem zastąpiło konstrukcję niemiecką.
Lokomotywy tej serii nie różnią się istotnie danymi technicznymi oraz osiągami od produkowanych już po II wojnie światowej lokomotyw serii Tw47 i Tw53, które w istocie były kopiami parowozów serii Tw29, a różnice między poszczególnymi typami były minimalne.
Dostarczono łącznie 6 egzemplarzy tego parowozu (numery fabryczne 313, 314, 315, 409, 410 i 435). Ostatnia maszyna z tej serii (nr fabryczny 409) została zezłomowana dopiero w październiku roku 1976.
Bibliografia
- Krzysztof Soida: Koleje wąskotorowe na Górnym Śląsku. T. II: Technika kolei wąskotorowych. Katowice: Apland sp. z o.o., 2001, s. 59, 64. ISBN 83-912575-0-9.
- Jan Piwoński: Parowozy kolei polskich. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1978, s. 103.