Szymon Antoni Sapalski
Syrokomla | |
Data i miejsce urodzenia | 29 października 1822 |
---|---|
Data śmierci | 25 lutego 1890 |
Ojciec | Franciszek Wincenty Sapalski |
Matka | Zuzanna Ruśkiewicz |
Żona | Joanna Majör |
Dzieci | Matylda |
Rodzeństwo | Wincenty |
Szymon Antoni Sapalski, Antoni Sapalski, A. Sapalski (ur. 19 października 1822 w Krakowie, zm. 25 lutego 1890 tamże) – polski organmistrz[1], autor pierwszego polskiego podręcznika traktującego o historii, budowie i konserwacji organów piszczałkowych[2].
Życiorys
Urodził się 29 października 1822 jako trzeci z dziesięciorga dzieci Franciszka Sapalskiego oraz Zuzanny z domu Ruśkiewicz[3]. Pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym. W wieku 9 lat, 13 listopada 1831 został zapisany do Liceum św. Barbary w Krakowie. Nie ukończył klasy I, i w 1832 zaczął uczęszczać do Liceum św. Anny, gdzie pierwszą klasę ukończył za drugim podejściem, ze słabym wynikiem w 1834. W roku szkolnym 1834/35 ukończył – z nieco lepszym wynikiem – klasę II. Klasę III realizował przez dwa lata i ukończył ją w 1837[4]. W tym samym roku zmarła jego matka.
W wieku 15 lat, 10 października 1837 został zapisany na naukę w Instytucie Technicznym. Nie ukończył ani jednego roku edukacji. 2 kwietnia 1838 roku zmarł jego ojciec[5].
Po 1838 przeprowadził się do wujka – Feliksa Sapalskiego – mieszkającego na terenie Królestwa Polskiego. Podróżował do Austrii, Francji, Niemiec, Szwajcarii i Włoch[6].
W 1850, mieszkając na powrót w Krakowie, ogłosił otwarcie swojej fabryki organów[7].
W 1878 należał do „Stowarzyszenia ku niesieniu pomocy ubogim uczniom szkół ludowych krakowskich” i został wybrany na członka rady nadzorczej Towarzystwa Kredytowego Rękodzielników i Przemysłowców. W latach 1884–1887 był członkiem komitetu Resursy Miejskiej, a w 1887 również członkiem Towarzystwa Muzycznego[8].
Zmarł 25 lutego 1890 w Krakowie, z powodu zapalenia nerek. Jest pochowany na cmentarzu Rakowickim[9].
Dzieła
Organy piszczałkowe zbudowane lub wyremontowane przez Antoniego Sapalskiego:
Rok | Miejscowość | Budynek | Uwagi |
---|---|---|---|
1851 | Kraków | Kościół św. Kazimierza Królewicza | budowa[10] |
1854 | Kraków | Kaplica św. Moniki w kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Małgorzaty | budowa[11] |
1854 | Kraków | Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP | budowa[12] |
1855 | Kraków | Kościół św. Bartłomieja | budowa[13] |
1856 | Kraków | Kościół św. Marka | budowa[14] |
1856 | Kraków | Kościół św. Józefa | budowa[15] |
1858 | Kraków | Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny | budowa[16] |
1858 | Kraków | Kościół Mariacki | remont i przebudowa organów Ignacego Ziernickiego[17] |
1859 | Sandomierz | Kościół św. Józefa | budowa[14] |
1860 | Kraków | Kościół św. Bernardyna ze Sieny | remont o. Euzebiusza Pasierbskiego[18] |
1862 | Kraków | Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty | budowa[19] |
1863 | Kraków | Kościół św. Mikołaja | remont[20] |
1864 | Kraków | Kościół Świętego Krzyża | remont[21] |
1865 | Kraków | Kościół św. Barbary | budowa[22] |
1872 | Kraków | Kolegiata św. Floriana | remont organów Kazimierza Sitarskiego[23] |
1875 | Kraków | Kościół Przemienienia Pańskiego | budowa[24] |
1875 | Kraków | Kaplica Męki Pańskiej w kościele św. Franciszka z Asyżu | budowa[25] |
1877 | Bodzanów | Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła | budowa[14] |
1877 | Kraków | Kościół św. Franciszka Salezego | remont pozytywu[26] |
1878 | Kraków | Szkoła Muzyczna Towarzystwa Muzycznego | budowa[27] |
1879 | Kraków | Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława | remont organów Ignacego Ziernickiego[28] |
1881 | Kraków | Kościół Przemienienia Pańskiego | budowa[29] |
1883 | Kraków | Kościół św. Andrzeja | remont pozytywu[14] |
1885 | Puszcza Mariańska | Kościół św. Michała Archanioła | budowa[14] |
1885 | Kraków | Kościół św. Grzegorza Wielkiego | budowa[30] |
Publikacje
- 1880: Przewodnik dla organistów (Kraków; OCLC:899803574)
Przypisy
- ↑ Antoni Sapalski h. Syrokomla [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-07-21] .
- ↑ Erdman 1989 ↓, s. 24.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 23.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 24–25.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 27–28.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 28.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 30.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 36–37.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 38.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 45.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 48.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 50.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 57.
- ↑ a b c d e Gołos 1972 ↓, s. 285.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 63.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 89.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 121.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 127.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 94.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 131.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 133.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 103.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 139.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 105.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 118.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 144.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 108.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 145.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 110.
- ↑ Matoga 2020 ↓, s. 114.
Bibliografia
- Jerzy Erdman: Organy: poradnik dla użytkowników. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989. ISBN 83-85015-93-0.
- Jerzy Gołos, Smulikowska Ewa: Polskie organy i muzyka organowa. Tadeusz Maciejewski (red.), Zofia Olszewska (red.), Eugeniusz Lebelt (okł.). Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1972. OCLC 830245324.
- Piotr Matoga: Antoni Sapalski (1822–1890): życie i działalność organmistrzowska na terenie Krakowa. Opole: Sindruk-DIMK: Diecezjalny Instytut Muzyki Kościelnej w Opolu, 2020. ISBN 978-83-955914-3-3.