Stefano Brancaccio
Kardynał prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | 1618 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 września 1682 | ||
Arcybiskup ad personam Viterbo | |||
Okres sprawowania | 1670–1682 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Sakra biskupia | 9 maja 1660 | ||
Kreacja kardynalska | 1 września 1681 | ||
Kościół tytularny | Santa Maria della Pace | ||
|
Data konsekracji | 9 maja 1660 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Francesco Barberini | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Stefano Brancaccio (ur. w 1618 w Neapolu, zm. 8 września 1682 w Viterbo) – włoski kardynał.
Życiorys
urodził się w 1618 roku w Neapolu, jako syn Carla Brancaccio i Mariany de Pisa Ossorio[1]. Po studiach uzyskał stopień doktora utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i prałatem Świętej Konsulty[1]. 5 maja 1660 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Edirne, a cztery dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1660–1666 był nuncjuszem w Toskanii, a w okresie 1666–1668 – w Wenecji[1]. W 1670 roku został arcybiskupem ad personam Viterbo[2]. 1 września 1681 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria della Pace[2]. Zmarł 8 września 1682 roku w Viterbo[1].
Przypisy
- p
- d
- e
|