Skrytohutia krótkoucha
Mesocapromys sanfelipensis[1] | |||
Varona i Garrido, 1970 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | jeżozwierzowce | ||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | Octodontoidea | ||
Rodzina | hutiowate | ||
Podrodzina | hutie | ||
Plemię | Capromyini | ||
Rodzaj | skrytohutia | ||
Gatunek | skrytohutia krótkoucha | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
| |||
|
Skrytohutia krótkoucha[4] (Mesocapromys sanfelipensis) − gatunek gryzonia z rodziny hutiowatych[2][5]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla gatunku Mesocapromys sanfelipensis zaproponowano nazwę skrytohutia krótkoucha[4]. Skrytohutia krótkoucha jest roślinożercą. Zamieszkuje na Cayos de San Felipe (Cayo Juan Garcia) w Archipelagu Canarreos, w rejonie południowo-zachodniego wybrzeża Kuby, w prowincji Pinar del Rio. Jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków gryzoni na świecie[2]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Mesocapromys sanfelipensis w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek krytycznie zagrożony (CR – critically endangered)[3]. Niewiele wiadomo o ekologii, ewolucji i historycznym rozmieszczeniu gatunku[2].
Historia poznania gatunku
Gatunek został odkryty podczas wyprawy prowadzonej przez kubańskiego zoologa Orlando H. Garrido w lutym i marcu 1970. Zoolog chciał sprawdzić informacje pochodzące od rybaków z La Coloma dotyczące występowania tam odrębnego gatunku hutii. Zoolog udał się na wyspę Cayos de San Felipe, w zachodniej części Archipelagu Canarreos, około 30 km na południe od portu La Coloma, w prowincji Pinar del Rio. Schwytał wówczas cztery zwierzęta. Na ich podstawie Varona i Orlando H. Garrido opisali gatunek w 1970 na łamach „Poeyana”, periodyku kubańskiej Akademii Nauk jako Capromys sanfelipensis[6]. W tym samym roku naukowiec udał się na Cayo Real, gdzie także miały być widziane hutie, ale nie znalazł poszukiwanych zwierząt. M. sanfelipensis jest więc znana tylko z typowej lokalizacji na Cayo Juan Garcia. Od października 1970 naukowcy nie schwytali ani nawet nie zaobserwowali żadnego okazu[2].
Budowa ciała
Skrytohutia krótkoucha jest gryzoniem o średniej wielkości. Jest bardzo podobna do innych gatunków rodzaju Mesocapromys[2].
Wzór zębowy | I | C | P | M | |
---|---|---|---|---|---|
20 | = | 1 | 0 | 1 | 3 |
1 | 0 | 1 | 3 |
średni wymiar | |
---|---|
całkowita długość ciała (n = 2) | 477,5 mm |
długość tułowia (n=3) | 277,3 mm |
długość ogona (n=3) | 204,5 mm |
szacunkowa masa ciała | ~550 g |
Tryb życia
Skrytohutie krótkouche wiodą naziemny, nocny tryb życia. Mogą wykazywać także aktywność w ciągu dnia, ale po deszczu[2].
Rozmieszczenie geograficzne
Skrytohutia krótkoucha zamieszkuje na Cayos de San Felipe (Cayo Juan Garcia) w Archipelagu Canarreos, w rejonie południowo-zachodniego wybrzeża Kuby, w prowincji Pinar del Rio[2].
Siedlisko
Dane na temat siedliska skrytohutii krótkouchej są skąpe ze względu na bardzo rzadkie prowadzenie obserwacji. Prawdopodobnie naturalnym środowiskiem tych zwierząt jest Batis maritima z rodziny Bataceae (kapustowce). W czasie pory deszczowej, gdy Batis maritima jest częściowo zalana wodą, hutie prawdopodobnie zajmują tereny położone nieco wyżej, porośnięte namorzynami. Najprawdopodobniej M. sanfelipensis nie buduje socjalnych nor, które służyłyby do ochrony i rozrodu. Jedyny znaleziony przez naukowców noworodek był ułożony w jamie namorzynowej[2].
Ochrona
Skrytohutia krótkoucha jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków gryzoni na świecie[2]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Mesocapromys sanfelipensis w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek krytycznie zagrożony (CR – critically endangered)[3]. Niewiele wiadomo o ekologii, ewolucji i historycznym rozmieszczeniu gatunku[2].
Przypisy
- ↑ Mesocapromys sanfelipensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Lazaro Vinola López, Orlando H. Garrido, Alberto Bermudez. Notes on Mesocapromys sanfelipensis (Rodentia: Capromyidae) from Cuba. „Zootaxa”. 4410 (1), s. 164 – 176, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4410.1.9. ISSN 1175-5334. (ang.).
- ↑ a b c Mesocapromys sanfelipensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mesocapromys sanfelipensis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 21 grudnia 2019]
- ↑ a b L.S. Varona, O.H. Garrido. Vertebrados de los cayos de San Felipe, Cuba, incluyendo una nueva especie de jutía. „Poeyana”. 75, s. 1–26, 1970. Academia de Ciencias de Cuba. Instituto de Zoología. ISSN 0138-6476. (hiszp.).