Siniucha
 | |||
| Kontynent | Europa | ||
|---|---|---|---|
| Państwo |
| ||
| Rzeka | |||
| Długość | 111 km | ||
| Powierzchnia zlewni | 16 700 km² | ||
| Źródło | |||
| Miejsce | połączenie rzek Wełyka Wyś i Tikycz | ||
| Współrzędne | 48°44′46,0″N 30°53′30,5″E/48,746100 30,891800 | ||
| Ujście | |||
| Recypient | Boh | ||
| Miejsce | Perwomajsk | ||
| Współrzędne | 48°02′58,6″N 30°50′56,8″E/48,049600 30,849100 | ||
Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| |||
 | Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Siniucha |
Siniucha[1] (ukr. Синюха Syniucha, hist. Sine Wody) – rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Bohu.
Powstaje z połączenia rzek Wełyka Wyś i Tykicz. Płynie przez Wyżynę Naddnieprzańską, jej długość wynosi 111 km, a powierzchnia dorzecza – 16 700 km².
Główne dopływy to: Jatrań (prawy), Suchyj Taszłyk, Czornyj Taszłyk (lewe).
Na mocy pokoju karłowickiego stanowiła granicę polsko-turecką.
W literaturze
Od ujścia Rosi – aż tam, gdzie Siniucha
Na pograniczu już do Bohu wpada,
Szła linia kresów i ziemia tak głucha,
Że tylko czasem pod koniem zagada
- Wincenty Pol, Mohort
Zobacz też
- Rzeki Ukrainy
Przypisy
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 348. ISBN 978-83-254-1988-2.
Bibliografia
- Синюха, Большая советская энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия. 1969—1978. (ros.)
Linki zewnętrzne
- Siniucha al. Sine wody, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 620 .
