Siatecznica okazała
Plazmodium w początkowej fazie rozwoju | |||
Systematyka[1] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | Protozoa | ||
Typ | śluzowce | ||
Klasa | Myxogastrea | ||
Rząd | incertae sedis | ||
Rodzina | Stemonitidaceae | ||
Rodzaj | Brefeldia | ||
Gatunek | siatecznica okazała | ||
Nazwa systematyczna | |||
Brefeldia maxima (Fr.) Rostaf. Vers. Syst. Mycetozoen (Strassburg): 8 (1873) | |||
|
Siatecznica okazała (Brefeldia maxima (Fr.) Rostaf.) – gatunek śluzowców[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji: Brefeldia, Stemonitidaceae, Stemonitida, Incertae sedis, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa (według Index Fungorum)[2].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1825 r. Elias Fries nadając mu nazwę Reticularia maxima. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu polski botanik Józef Rostafiński w 1873 r. Jest to jedyny gatunek należący do monotypowego rodzaju Brefeldia[2].
Synonimy[3]:
- Brefeldia maxima var. sibirica Lavrov1929
- Licea perreptans Berk. 1848
- Reticularia maxima Fr. 1825
Morfologia i biologia
Tworzy białe, śluzowate, bezkształtne plazmodium, które nie zawiera chlorofilu i nie posiada błon cytoplazmatycznych. Jest to największe plazmodium wśród wszystkich gatunków śluzowców na całym świecie. W Północnej Walii znaleziono okaz, który miał powierzchnię około 1 m², grubość około 1 cm i ważył 20 kg. Było to rekordowe plazmodium. Jeśli zaś weźmie się pod uwagę, że plazmodium, póki jeszcze jest białe, jest tworem jednokomórkowym, to była to także jedna z największych komórek na świecie. Przeważnie jednak plazmodium siatecznicy okazałej osiąga średnicę 4–30 cm i grubość 0,5–1,5 cm. W poszukiwaniu składników pokarmowych powoli porusza się na podłożu za pomocą nibynóżek. W pewnym momencie przystępuje do wytwarzania zarodników. Na jego zewnętrznej powierzchni tworzy się brązowoczarna skorupa, a zawartość w środku przyjmuje barwę od rdzawej do brązowoczarnej. W masie wypełniającej wnętrze plazmodium znajduje się włośnia. Charakterystyczną cechą dla tego gatunku jest występowanie wewnątrz włośni wieolkomórkowych pęcherzyków. Pojedynczy zarodnik ma barwę żółtobrązową i rozmiar 9–12 μm. Zarodniki roznoszone są przez wiatr, ale także przez chrząszcze z rodziny Latridiidae[4].
Występowanie i siedlisko
Siatecznica okazała jest szeroko rozprzestrzeniona. Opisano występowanie tego gatunku w Europie, Azji, Ameryce Północnej oraz na Wyspach Marschalla[5].
Zazwyczaj rośnie na martwych pniakach, pniach drzew, opadłych liściach i innych resztkach roślinnych, ale może rosnąć również na żywych roślinach[6].
Przypisy
- ↑ CABI databases. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2016-01-13] .
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-16] .
- ↑ Ing, Bruce (1999). The myxomycetes of Britain and Ireland : an identification handbook. Slough, England: Richmond Pub. Co. p. 4. ISBN 0-85546-251-5
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-01-10] .
- ↑ Healy RA, Huffman DR., Tiffany LH, Knaphaus G. (2008). Mushrooms and Other Fungi of the Midcontinental United States (Bur Oak Guide). Iowa City, Iowa: University of Iowa Press. p. 340. ISBN 1-58729-627-6
- BioLib: 326949
- EoL: 873856
- GBIF: 3212928
- identyfikator iNaturalist: 244531
- ITIS: 181309
- NCBI: 1115727
- CoL: 5WRH2