Serconos afrykański
Cardioderma cor[1] | |||
(Peters, 1872) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | nietoperze | ||
Podrząd | rudawkokształtne | ||
Nadrodzina | Rhinolophoidea | ||
Rodzina | lironosowate | ||
Rodzaj | serconos | ||
Gatunek | serconos afrykański | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Serconos afrykański[4], lironos afrykański (Cardioderma cor) – gatunek ssaka z rodziny lironosowatych (Megadermatidae), występujący we wschodniej Afryce.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1872 roku niemiecki zoolog i botanik Wilhelm Peters nadając mu nazwę Megaderma cor[2]. Holotyp pochodził z Abisynii[5]. Jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju serconos[4] (Cardioderma).
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[6].
Etymologia
- Cardioderma: gr. καρδια kardia „serce”; δερμα derma, δερματος dermatos „skóra”[7].
- cor: łac. cor, cordis „serce”[8].
Zasięg występowania
Serconos afrykański występuje w Afryce Wschodniej, od wschodniego Sudanu i Erytrei na południe przez Etiopię, Dżibuti, Somalię, południowo-wschodni Sudan Południowy, północno-wschodnią Ugandę i Kenię do środkowej Tanzanii; obecny także na wyspie Zanzibar w archipelagu Zanzibar[6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 70–77 mm, ogona brak, długość ucha 35–40 mm, długość tylnej stopy 14–19 mm, długość przedramienia 53–59 mm; masa ciała 21–35 g[9]. Futro długie, niebieskoszare. Duże oczy, nos w kształcie serca. Wzór zębowy: I C P M = 26[9].
Ekologia
Tryb życia
Żyje na suchych nizinach i wybrzeżach, czasem zamieszkuje wyschnięte koryta rzek. Dzień przesypia w jaskiniach, opuszczonych budynkach i dziuplach w baobabach. Żyje w dużych koloniach. Owadożerny, podczas pory deszczowej chwyta głównie latające owady, podczas pory suchej poluje na owady żyjące na ziemi.
Rozmnażanie
Zwierzęta monogamiczne, parzą się dwa razy w roku – od marca do czerwca i od września do grudnia. Po trzech miesiącach ciąży samica rodzi jedno młode, które następnie karmi mlekiem przez kolejne trzy miesiące. Młode rodzi się nagie i ślepe i przez pierwsze dwa miesiące życia jest noszone przez matkę. Potem uczy się samodzielnie latać.
Przypisy
- ↑ Cardioderma cor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b W.C.H. Peters. Über die Arten der Chiropteren-gattung Megaderma. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”, s. 194, 1872. (niem.).
- ↑ A.A. Monadjem A.A., W.W. Bergmans W.W., S. Mickleburgh & A.M.S.M.& A.M. Hutson S. Mickleburgh & A.M.S.M.& A.M., Cardioderma cor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 96. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cardioderma cor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 116. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 160, 1904. (ang.).
- ↑ Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 59, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ a b Ch.M. Francis: Family Megadermatidae (False-vampire Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 191. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
Bibliografia
- Scott Small: Cardioderma cor. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-05-02]. (ang.).