Sede Teman

Sede Teman

‏שדה תימן‎

Typ	detention camp, obóz koncentracyjny[1]
Odpowiedzialny	Izrael
Miejsce	Negew
Pierwotne przeznaczenie	baza wojskowa
Liczba więźniów	≈4000
Narodowość więźniów	Palestyńczycy
Położenie na mapie Izraela Sede Teman
31°17′38″N 34°42′26″E/31,293889 34,707222

Sede Teman (hebr. ‏שדה תימן‎; ang. Sde Teiman) – izraelska baza wojskowa położona na pustyni Negew, służąca jako obóz koncentracyjny dla Palestyńczyków podczas wojny Izraelu z Hamasem^[2].

Według wielu sygnalistów – zarówno izraelskich pracowników, jak i zwolnionych palestyńskich więźniów – zgłosiło systemowe nadużycia i łamanie praw człowieka, w tym tortury fizyczne i psychiczne^[3]. Obóz został nazwany „izraelskim Guantanamo”^[4].

Obóz Sede Teman jest podzielony na dwie części: przestrzeń zamkniętą i szpital polowy^[2]. Istnieje również dodatkowa struktura, w której odbywają się przesłuchania^[5].

W maju 2024 roku trzech pragnących zachować pracowników obozu w rozmowie z CNN potwierdziło doniesienia o znęcaniu się i złych warunkach, które były wcześniej zgłaszane przez byłych więźniów. Sygnaliści szczegółowo opisali zamkniętą przestrzeń, w której zatrzymani, mający zawiązanie oczy, nie mogą mówić, ani poruszać się. Zdjęcia, które wyciekły do CNN, przedstawiały rzędy mężczyzn w szarych dresach z zasłoniętymi oczami, siedzących na cienkich materacach, otoczonych płotem z drutu kolczastego^[2][6].

Kary wobec więźniów obejmują bicie i to, co jeden ze zwolnionych więźniów nazwał „nocnymi torturami", w czasie których strażnicy przeprowadzali rutynowe przeszukania z psami i granatami dźwiękowymi, gdy więźniowie spali. Według doniesień, więźniowie są utrzymywani na diecie składającej się z jednego ogórka, kilku kromek chleba i garści sera dziennie. Kilku więźniów, którzy wrócili do Gazy, zgłosiło UNWRA i „New York Timesowi”, że podczas przesłuchań zadawano im obrażenia poprzez penetrację odbytu metalowym kijem, a wielu więźniów zgłosiło stosowanie wstrząsów elektrycznych, czasami będąc zmuszanym do „siedzenia na krześle podłączonym do prądu”^[5].

Prawnik Khaled Mahajneh, który odwiedził więzienie, stwierdził, że warunki były „bardziej przerażające niż wszystko, co słyszeliśmy o Abu Ghurajb i Guantanamo”. Oświadczył, że udał się do aresztu w poszukiwaniu informacji na temat reportera Muhammada Araba z telewizji Al-Araby, który został zatrzymany podczas relacjonowania oblężenia szpitala Al-Szifa. Khaled określił reportera jako „nie do poznania” i powiedział, że zeznawał o rutynowym wykorzystywaniu więźniów, o otwartych napaściach na tle seksualnym przez strażników oraz o śmierci „wielu” więźniów w wyniku tortur^[7].

Jeden zatrzymany z Gazy, który przed zwolnieniem przebywał w szpitalu polowym, w rozmowie z BBC powiedział, że z powodu odmowy dostępu do leczenia zakażonej rany musiał przejść amputację nogi. Starszy lekarz pracujący w szpitalu polowym, którego dotyczyły zarzuty, zaprzeczył, jakoby jakiekolwiek amputacje były bezpośrednim skutkiem panujących tam warunków, ale określił kajdany i inne ograniczenia stosowane przez strażników jako „dehumanizujące”^[8].

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

•  Izrael: armia izraelska twierdziła, że więźniowie w ośrodku byli traktowani „odpowiednio i ostrożnie”^[8].
  • 23 maja 2024 izraelskie organizacje ochrony praw człowieka zwróciły się do Sądu Najwyższego o zamknięcie ośrodka detencyjnego w Sede Teman^[9].
  • W następstwie doniesień o przemoc wobec zatrzymanych, w wywiadzie udzielonym 25 maja żołnierka Sił Obronnych Izraela stwierdziła, że strażniczki w Sde Teiman regularnie doświadczają molestowania seksualnego ze strony więźniów, którzy posyłają im całusy, robią sugestywne uwagi i plulą na podłogę w ich obecności^[10].
  • W lipcu 2024 kilku żołnierzy podejrzanych o znęcanie się nad więźniem zostało zatrzymanych celem przesłuchania, co doprowadziło do nielegalnego wtargnięcia do obozu skrajnie prawicowych protestujących i członków Knesetu^[11].