SN 1604
Zdjęcie pozostałości po Gwieździe Keplera (w fałszywych kolorach) wykonane przez:
| |||
Data odkrycia | 9 października 1604 | ||
---|---|---|---|
Dane obserwacyjne (J2000) | |||
Typ supernowej | Ia[1] | ||
Pozostałość | Muszelka | ||
Galaktyka | Droga Mleczna | ||
Gwiazdozbiór | |||
Rektascensja | 17h 30m 42s | ||
Deklinacja | −21° 29′ | ||
Odległość | 20 tys. ly | ||
Największa jasność | -2,25 do -2,5m | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Typ przodka | biały karzeł | ||
Uwagi | Ostatnia supernowa zaobserwowana w naszej Galaktyce. Widoczna gołym okiem przez 18 miesięcy. | ||
|
Gwiazda Keplera (również Nowa Keplera lub SN 1604) – supernowa odkryta w 1604 roku, położona w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości około 20 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Ostatnia supernowa zaobserwowana w naszej Galaktyce.
Nazwa
Oficjalne oznaczenie supernowej to SN 1604, akronim „SN” oznacza „supernową”, a liczba to rok odkrycia. Bardziej popularnie supernowa jest znana jako Gwiazda Keplera lub Nowa Keplera od nazwiska Johannesa Keplera, który ją opisał.
Odkrycie
Supernowa została pierwszy raz zaobserwowana 9 października 1604[2]. Niemiecki astronom Johannes Kepler zauważył ją pierwszy raz 17 października i opisał w książce De Stella nova in pede Serpentarii (Nowa gwiazda na stopie Wężownika).
Supernowa była widoczna gołym okiem. W czasie szczytowej jasności była najjaśniejszym obiektem na nocnym niebie, łącznie z wszystkimi planetami prócz Wenus, z jasnością gwiazdową równą −2,5.
Charakterystyka
Notatki Keplera na temat gwiazdy są na tyle szczegółowe, że pozwoliły zidentyfikować supernową jako supernową termonuklearną, czyli typu Ia. Tego typu supernowe mogą powstawać w wyniku kolizji dwóch białych karłów lub przez akrecję materii na powierzchni jednego białego karła w ciasnym układzie podwójnym. W przypadku Gwiazdy Keplera dane obserwacyjne sugerują, że do eksplozji doszło w układzie podwójnym, na co wskazuje odkryta w 2013 roku struktura w kształcie dysku oraz duże ilości magnezu w obłoku po supernowej – ten pierwiastek nie jest wytwarzany w dużych ilościach w supernowych, ale mógł pochodzić z towarzyszącej białemu karłowi gwiazdy[3].
Znaczenie
Była ostatnią obserwowaną supernową bezsprzecznie znajdującą się w naszej Galaktyce, znajdowała się nie dalej niż 6 kiloparseków (około 20 000 lat świetlnych). Była to druga supernowa widziana w czasie jednego pokolenia (pierwszą była SN 1572 widziana przez Tycho Brahe w Kasjopei). Od tego momentu nie zanotowano więcej supernowych w Drodze Mlecznej, jednakże notuje się takie zjawiska w innych galaktykach.
Przypisy
- ↑ Chandra X-Ray Observatory. [w:] Kepler's Supernova Remnant: A Star's Death Comes to Life [on-line]. [dostęp 2006-01-16].
- ↑ Bill Blair's Kepler's Supernova Remnant Page. [dostęp 2008-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)].
- ↑ Famous Supernova Reveals Clues About Crucial Cosmic Distance Markers. sciencedaily.com, 2013-03-18. [dostęp 2013-03-18]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- SN 1604 w serwisie SEDS (ang.)
- SN 1604 w bazie SIMBAD (ang.)
- Britannica: place/Keplers-Nova
- SNL: Keplers_nova