Roch Brzosko
pułkownik lekarz | |
Data i miejsce urodzenia | 15 sierpnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1913–1940 |
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki | Centrum Wyszkolenia Sanitarnego |
Stanowiska | kierownik Oddziału Usznego Szpitala Szkolnego |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Roch Józef Brzosko (ur. 15 sierpnia 1891 w Brzóskach Markowiźnie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – doktor medycyny, laryngolog, pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
W 1913 ukończył Cesarską Wojskową Akademię Medyczną w Petersburgu. Z dniem 13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego[1], a 30 grudnia 1918 otrzymał przydział do Dywizji Litewsko-Białoruskiej[2]. Uczestnik wojny 1918–1921 jako lekarz Mińskiego pułku strzelców, a następnie 3 pułku Ułanów Śląskich, pozostając na ewidencji kompanii zapasowej sanitarnej nr I[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 70. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[4]. Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie[5]. 1 grudnia 1924 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 14. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W 1928 pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr 1 w Warszawie, a od 1930 ponownie w Szpitalu Ujazdowskim, który wówczas był Szpitalem Szkolnym Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 16. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[6]. W 1936 zajmował stanowisko kierownika Oddziału Usznego. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Szopena 19[7]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[8] (?). 27 kwietnia 1937 przeprowadził operację usunięcia migdałków podniebiennych Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza[9].
Po agresji ZSRR na Polskę w czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[10], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11].
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” |
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[12][13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14][15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r., poz. 89, s. 54.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 r., poz. 187, s. 109.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 425, 570.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 1113, 1124, 1201.
- ↑ Szpital Ujazdowski do sierpnia 1921 funkcjonował jako Główny Szpital Wojskowy, a następnie jako Szpital Okręgowy Nr I. W kwietniu 1925 został przekształcony w Szpital Szkolny Oficerskiej Szkoły Sanitarnej (od 1928 - Szkoła Podchorążych Sanitarnych), a 1 kwietnia 1930 Szpital Szkolny Centrum Wyszkolenia Sanitarnego.
- ↑ Rocznik oficerski 1932 s. 323, 826.
- ↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ..., s. 1161, 1247.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 367, 492.
- ↑ Operacja Marszałka Śmigłego-Rydza. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 101 z 8 maja 1937.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 47.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 1 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Linki zewnętrzne
- Fotografia Rocha Brzosko w mundurze podpułkownika, Muzeum Katyńskie, numer inwentarzowy MK 157 IC, dar Witolda Brzosko
- Publikacje Rocha Brzosko w serwisie Polona.pl