Rezerwat przyrody Perkuny
rezerwat torfowiskowy[1] | |
Typ | biocenotyczny i fizjocenotyczny; torfowiskowy (bagienny)[1] |
---|---|
Podtyp | biocenoz naturalnych i półnaturalnych; |
Państwo | Polska |
Województwo | |
Mezoregion | |
Data utworzenia | 1954 |
Akt prawny | M.P. z 1954 r. nr 123, poz. 1780 |
Powierzchnia | 2,84 ha |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Giżycko | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu giżyckiego | |
54°04′45″N 21°44′18″E/54,079167 21,738333 |
Rezerwat przyrody Perkuny (zwany też Pierkunowo) – rezerwat przyrody położony w województwie warmińsko-mazurskim na terenie nadleśnictwa Giżycko. Rezerwat został powołany Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 18 grudnia 1954. Celem utworzenia było zachowanie torfowiska wysokiego z naturalnymi zespołami roślinności zielnej i stanowiskiem wierzby lapońskiej – Salix lapponum.
Rezerwat zajmuje powierzchnię 2,84 ha[1] (pierwotnie 3,50 ha). Powierzchnia rezerwatu jest w całości zalesiona. Torfowisko Pierkunowo powstało na miejscu oczka polodowcowego, w wyniku jego zarośnięcia. Zarastanie odbywało się poprzez nasuwanie się roślinności torfowiskowej od brzegów zbiornika wodnego ku jego środkowi. W części środkowej powstało torfowisko wysokie, a na obrzeżach pozostało torfowisko przejściowe.
Na terenie rezerwatu występują dwa zbiorowiska roślinne:
- zbiorowisko boru bagiennego – występuje na torfowiskach wysokich. Drzewostan stanowi sosna zwyczajna pochodzenia naturalnego, różnowiekowa. W runie panuje bagno zwyczajne Ledum palustre i wełnianka pochwowata Eriophorum vaginatum. Całe zbiorowisko pokrywa warstwa mchów.
- zespół sosnowo-brzozowy lasu bagiennego – występuje na torfowiskach przejściowych i niskich. Drzewostan złożony jest z brzozy omszonej, sosny, olszy czarnej. W runie panują mchy.
Z rzadkich gatunków występują tu: rosiczka okrągłolistna, turzyca bagienna, bażyna czarna i wierzba lapońska.
Na obszarze rezerwatu zabrania się:
- koszenia trawy i wypasania zwierząt gospodarskich
- polowania i zabijania zwierząt
- zbioru ziół leczniczych oraz innych roślin
- niszczenia gleby, drzew, krzewów i innych roślin
- zanieczyszczania terenu, zakłócania ciszy, wzniecania ognia
- pozyskiwania torfu i wykonywania innych czynności gospodarczych
- wznoszenia budowli i budowy urządzeń technicznych
- przebywania na terenie rezerwatu poza miejscami w tym celu wyznaczonymi przez konserwatora przyrody.
Przypisy
Bibliografia
- Plan urządzenia lasu Nadleśnictwa Giżycko na okres 01.01.2007-31.12.2016. T. I: Program ochrony przyrody. Białystok: Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Białymstoku, 2006.