Piotr Pacewicz

Piotr Pacewicz
Ilustracja
Piotr Pacewicz (pierwszy z lewej)
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1953
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

Instytut Psychologii PAN, Gazeta Wyborcza, OKO.press

Małżeństwo

Alicja Pacewicz

Dzieci

Krzysztof, Mateusz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Wojciech Pacewicz (ur. 1 stycznia 1953 w Warszawie) – polski psycholog i dziennikarz, publicysta dziennika „Gazeta Wyborcza”, współzałożyciel i od 2016 redaktor naczelny OKO.press.

Życiorys

Absolwent Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1980 do 1989 był adiunktem w Instytucie Psychologii PAN, pracował także jako wykładowca psychologii społecznej na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie Zachodnim[1].

W latach 80. związany z opozycją demokratyczną. Od 1981 do 1989 związany z „Tygodnikiem Mazowsze” (największym pismem podziemnej „Solidarności”) jako archiwista, następnie redaktor i twórca tekstów[2]. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Należał do założycieli „Gazety Wyborczej”, od 1995 do 2010 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego[1][3].

Zajmuje się sprawami polskiej sceny politycznej, podejmuje też tematykę obyczajowo-społeczną. Jeden z regularnych komentatorów „Gazety Wyborczej”, zajmujący się tematyką obrony praw człowieka, a także pomysłodawca i współorganizator licznych redakcyjnych akcji społecznych i promocyjnych „Gazety Wyborczej” (np. „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”).

Został członkiem Rady Fundacji Szkoły z Klasą, którą współtworzył[4]. Współzałożyciel i redaktor naczelny portalu OKO.press[5]. Współautor scenariusza do serialu Czwarta władza (2004)[6].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].

W 2000 otrzymał Tęczowy Laur, a w 2008 nagrodę Hiacynt w kategorii media[8]. Jest laureatem Nagrody „Tolerancja 2007” przyznanej przez niemieckie, francuskie i polskie organizacje LGBT za publikacje krytykujące homofobię polskich władz i społeczeństwa[9].

Życie prywatne

Jest wnukiem Feliksa Fikusa, dziennikarza i działacza Młodzieży Wszechpolskiej[10][11]. Jego wujem był Dariusz Fikus, współtwórca „Polityki” i redaktor naczelny „Rzeczpospolitej”[10].

Trzykrotnie żonaty: z Dorotą[10], z Mają[10], z którą ma syna socjologa Josha (Jana) Pacewicza, oraz z Alicją[10][12], z którą ma dwóch synów: dziennikarza Krzysztofa[10][11][13] oraz scenarzystę Mateusza[6][10][11].

Przypisy

  1. a b Piotr Pacewicz, wyborcza.pl, 31 stycznia 2007 [zarchiwizowane 2010-02-05] .
  2. Pacewicz, Piotr [online], wyborcza.pl, 28 listopada 2006 [dostęp 2011-05-16] .
  3. MałgorzataM. Wyszyńska MałgorzataM., Jerzy B. Wójcik zastąpi Piotra Pacewicza w kierownictwie „Gazety Wyborczej” [online], press.pl, 6 grudnia 2010 [dostęp 2021-05-17] .
  4. Piotr Pacewicz, Fundacja Szkoła z Klasą [zarchiwizowane 2024-02-28] .
  5. Piotr Pacewicz [online], OKO.press [dostęp 2018-02-01] .
  6. a b Piotr Pacewicz w bazie filmpolski.pl [dostęp 2024-07-14].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624).
  8. Wywiady Repliki: Piotr Pacewicz, innastrona.pl, 2008 [zarchiwizowane 2009-01-29] .
  9. Piotr Pacewicz nagrodzony za tolerancję, wyborcza.pl, 5 listopada 2007 [zarchiwizowane 2017-01-04] .
  10. a b c d e f g MariuszM. Kowalczyk MariuszM., Piotrowi Pacewiczowi trochę ciąży majątek, ale pomaga fakt, że jest lubiany [online], press.pl, 1 maja 2024 [dostęp 2024-07-14] .
  11. a b c MariuszM. Kowalczyk MariuszM., Wart Pac pałaca, „Press”, Nr 3–4, 2024, s. 60 .
  12. Alicja Żurek [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2024-07-14] .
  13. PawełP. Dembowski PawełP., Krzysztof Pacewicz dołączył do „Gazety Wyborczej” i „Wysokich Obcasów” [online], press.pl, 17 września 2018 [dostęp 2021-05-17] .
  • ISNI: 0000000117940590
  • VIAF: 165186536
  • LCCN: n84236831
  • PLWABN: 9810623250605606
  • NUKAT: n96031295