Pinguicula corsica
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | astropodobne | ||
Rząd | jasnotowce | ||
Rodzina | pływaczowate | ||
Rodzaj | tłustosz | ||
Gatunek | Pinguicula corsica | ||
Nazwa systematyczna | |||
Pinguicula corsica Bernard & Gren. J.C.M.Grenier & G.Godron, Fl. France 2: 443 (1853)[3] | |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
najmniejszej troski | |||
|
Pinguicula corsica Bernard & Gren. – gatunek rośliny należący do rodziny pływaczowatych. Występuje endemicznie na Korsyce[3].
Morfologia
- Pokrój
- Wieloletnia roślina zielna o wysokości od 5 do 10 cm i smukłych, owłosiono-gruczołowatych lub nagich pędach. Zimuje w formie turionów[5].
- Liście
- Roślina tworzy od 5 do 9 rozesłanych, siedzących, jajowatych do odwrotnie jajowatych i eliptycznych, żółtozielonych liści, długości od 25 do 35 mm i szerokości od 9 do 16 mm[5].
- Kwiaty
- Szypułka nierozgałęziona, długości od 4 do 9 cm, z 1 do 8 gruczołami. Kielich kwiatu gruczołowaty; działki górne wąsko podługowato-lancetowate, tępe; działki dolne podługowato-lancetowate, tępe. Korona kwiatu o długości od 16 do 25 mm, biała do jasnofioletowoniebieskiej; dwa płatki górne niemal okrągłe do odwrotnie jajowatych, tępe, zachodzące na siebie, z ciemnofioletową smugą; trzy płatki dolne większe, sercowate (środkowy) lub odwrotnie jajowate, często zachodzące na siebie; rurka (gardziel) brzuchata, mniej więcej ciemnofioletowa w części środkowej z białą plamką w dolnej części dolnych płatków, biało owłosiona u gardzieli, z zewnątrz gruczołowa; ostroga stożkowato-szydłowata, ostra, prosta, wielkości 1/3 korony[5].
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Kwitnie od czerwca do sierpnia[5].
- Siedlisko
- Występuje w „pozzines” (typowe dla Korsyki bardzo płaskie, kwaśne torfowiska z oczkami wodnymi, łączącymi naturalne kanały tworzone przez topniejący śnieg), wokół jezior, wolno płynących strumyków i zarośli „fruticées naines”, w strefie górskiej i alpejskiej, na wysokości od 1150 do 1900 m n.p.m., na nieprzepuszczalnym podłożu granitowym, zwykle na dnie dolin polodowcowych[4]. Stanowi element zbiorowiska Bellidio-Bellion nivalis Gamisans, tj. korso-sardyńskich, reliktowych, górskich do wysokogórskich, śródziemnomorskich torfowisk kwaśnych[5].
- Genetyka
- Liczba chromosomów 2n = 16[5].
Zagrożenie i ochrona
Gatunek znany jest z 33 stanowisk na Korsyce. Obecne populacje nie wydają się być zagrożone pogorszeniem ich siedlisk. Gatunek nie jest prawnie chroniony, ale został ujęty we francuskiej Czerwonej Księdze. Nadzór nad siedliskami pełnią strażnicy z Parku Regionalnego Korsyki i Konserwatorium Botanicznego Korsyki. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ujęta jako gatunek najmniejszej troski[4].
Zastosowanie
W przeszłości rośliny te były stosowane w medycynie tradycyjnej na grzybice skóry[4].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2015-01-05] (ang.).
- ↑ a b Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
- ↑ a b c d Pinguicula corsica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e f g Jean Francois Fougere: eFlore - L'encyclopédie botanique collaborative. Tela Botanica. [dostęp 2021-07-31]. (fr.).