Phytophthora cambivora
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | chromisty | ||
Typ | lęgniowce | ||
Gromada | Peronosporea | ||
Rząd | wroślikowce | ||
Rodzina | wroślikowate | ||
Rodzaj | Phytophthora | ||
Gatunek | Phytophthora cambivora | ||
Nazwa systematyczna | |||
Phytophthora cambivora (Petri) Buisman Meded. Phytopath. Labor. Willie Commelin Scholten Baarn 11: 4, 7 (1927) | |||
|
Phytophthora cambivora (Petri) Buisman – gatunek organizmów należący do grzybopodobnych lęgniowców[1]. U licznych gatunków roślin wywołuje chorobę zwaną fytoftorozą[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phytophthora, Peronosporaceae, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1917 r. Lionello Petri nadając mu nazwę Blepharospora cambivora. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadała mu w 1927 r. Christine Johanna Buisman[1].
Morfologia i rozwój
Strzępki dość jednolite, średnio i lekko pofałdowane, starsze raczej szerokie (7 µm) i grubościenne. Sprzążki rzadkie, obserwowano je tylko na pożywkach bogatych. Sporangiofory o średnicy 3-4 µm, zwykle nierozgałęzione, wykazujące wewnętrzną proliferację. Zarodnie powstają tylko w roztworach wodnych, są szeroko elipsoidalne lub jajowate, zwykle 55–65 (–85) × 40–45 (–60) µm, bez brodawki, z nieznacznym pogrubieniem na wierzchołku. Oogonia żółte do brązowych, o średnicy 43 (maks. 62) µm i ścianie o grubości 2 µm z nieregularnie rozmieszczonymi wypukłościami. Plemnie zawsze dwukomórkowe, często stosunkowo długie, o średnicy 25–35 µm. Oospory o średnicy 36 µm i ściankach o grubości 3 µm, bezbarwne. Kultury jednolite, z umiarkowaną do obfitej grzybnią powietrzną[3]. Chlamydospor nie wytwarza. Jest heterotaliczna[4].
Na większości pożywek agarowych tworzy gęste, powietrzne, puszyste kolonie i rośnie stosunkowo szybko. Grzybnia rozwija się w temperaturze od 2 °C do 32 °C. Temperatura optymalna 22–24 °C[4].
P. cambivora jest bardzo podobna do Phytophthora cinnamomi i Phytophthora cryptogea, ale zazwyczaj można ją odróżnić brakiem chlamydospor[4].
Występowanie i siedlisko
Znane jest występowanie Phytophthora cambivora w Afryce (Mauritius), Azja (Indie), Australazja i Oceania (Nowa Zelandia); Europa (Azory, Francja, Wielka Brytania, Włochy, Polska, Portugalia, Hiszpania, Szwajcaria, Turcja, Jugosławia); Ameryka Północna (Kanada, Stany Zjednoczone)[3].
Żywicielem jest wiele gatunków roślin: klon jawor, modrzewnica, kasztan jadalny, rzewnia skrzypolistna, złocień, wrzosy, buk pospolity, malina właściwa, starzec popielny, nikla indyjska, orzech włoski, łubin biały, bukan, groch siewny, dąb, wiąz pospolity[3], różaneczniki[5].
Rozprzestrzenia się przez glebę. Może w niej utrzymywać się przez kilka lat po zniknięciu żywiciela. Infekcji sprzyja wysoka wilgotność gleby i niekorzystne warunki wzrostu, takie jak susza i urazy[3]. Wywołane przez nią fytoftorozy w leśnictwie nazywane są fytoftorozą drzew[6], u różaneczników fytoftorozą różanecznika[5], u kasztana jadalnego fytoftorozą kasztana[4].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-27] .
- ↑ Phytophthora Diseases [online] [dostęp 2017-05-14] .
- ↑ a b c d Phytophthora cambivora [online], Mycobank [dostęp 2022-04-27] .
- ↑ a b c d Phytophthora cambivora [online], Forest Phythphtoras of the World [dostęp 2022-04-27] .
- ↑ a b Rhododendron-Phytophthora Root Rot [online] [dostęp 2022-04-27] .
- ↑ Leszek B.L.B. Orlikowski Leszek B.L.B., TomaszT. Oszaka TomaszT. (red.), Fytoftorozy w szkółkach i drzewostanach leśnych. Klucz do oznaczania Phytophthora, Warszawa 2009 .
- J9U: 987007546008605171