Penelopa zielonawa
Penelope jacquacu[1] | |||
Spix, 1825 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | grzebiące | ||
Rodzina | czubacze | ||
Rodzaj | Penelope | ||
Gatunek | penelopa zielonawa | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Penelopa zielonawa[4] (Penelope jacquacu) – gatunek dużego ptaka z rodziny czubaczy (Cracidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Takson ten bywał łączony w jeden gatunek z penelopą ciemnonogą (P. obscura), a wcześniej także z penelopą rdzawobrzuchą (P. purpurascens), ale różni się od nich budową tchawicy. Podgatunek granti bywał czasem wydzielany jako odrębny gatunek (z orienticola jako podgatunkiem)[2]. Obecnie wyróżnia się cztery podgatunki P. jacquacu[5][2]:
- penelopa czarna[4] (P. jacquacu granti) – wschodnia Wenezuela, Gujana.
- P. jacquacu orienticola – południowo-wschodnia Wenezuela, północno-zachodnia Brazylia.
- penelopa zielonawa (P. jacquacu jacquacu) – wschodnia Kolumbia do północnej Boliwii.
- P. jacquacu speciosa – środkowa i wschodnia Boliwia.
Morfologia i ekologia
Długość ciała do 89 cm. Upierzenie ciemne, z zielonym połyskiem na skrzydłach i ogonie. Szyja i plecy z białymi plamkami, brzuch ciepło brązowy. Na gardle widoczny duży płat nagiej skóry.
Spotykana zwykle w parach. Płochliwy ptak koron drzew, rzadko widywany niżej. Odzywa się donośnym trąbiącym głosem, gdy jest zaniepokojony. Podobnie do innych czubaczy, podczas toków trzepocze skrzydłami.
Zasięg, środowisko
Ameryka Południowa, dorzecze Amazonki i Orinoko. Lasy nizinne oraz galeriowe.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje penelopę zielonawą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ Penelope jacquacu, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Spix's Guan (Penelope jacquacu). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (ang.).
- ↑ a b Penelope jacquacu, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cracidae Rafinesque, 1815 - czubacze - Guans (Wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-16].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Megapodes, guans, guineafowl, New World quail. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-16]. (ang.).
Bibliografia
- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 1994. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).