Pałac w Ręszowie
![]() | |||
![]() Pałac w Ręszowie | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Typ budynku | Pałac | ||
Inwestor | Georg Sigismund von Unruh | ||
Ukończenie budowy | 1787 r. | ||
Pierwszy właściciel | Georg Sigismund von Unruh | ||
Kolejni właściciele | Heinrich Oswald von Sprenger | ||
Położenie na mapie gminy Ścinawa ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |||
Położenie na mapie powiatu lubińskiego ![]() | |||
![]() | |||
|
Pałac w Ręszowie – zabytkowy[1] pałac w Ręszowie[2] - wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Ścinawa. Zespół pałacowy znajduje się w środkowej części wsi, po południowej stronie drogi.
Historia
Obiekt wybudowany w 1787 na miejscu dworu rodziny von Nostitz. Najstarszą część pałacu stanowi późnorenesansowe skrzydło wschodnie, pierwotny dwór, wzniesiony prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII w. W czasie wojny trzydziestoletniej przez krótki czas był on siedzibą króla szwedzkiego Gustawa II Adolfa. W końcu XVII w. należał do grona okazałych rezydencji na ziemi ścinawskiej. W 1715 majątek zakupił baron von Hochberg auf Plagwitz, który sprzedał go w 1759 Georgowi Sigismundowi von Unruh, ten w 1765 baronowi von Nostitz. W 1768 von Unruh odkupił posiadłość i przystąpił w 1787 do znacznej przebudowy. Dobra w jego posiadaniu pozostały do 1794. Po jego śmierci majątek wielokrotnie zmieniał właścicieli. Budynek pałacu modernizowany był w 1912 oraz w latach 30. XX w. przez Heinricha Oswalda von Sprenger, w którego posiadaniu pozostawał od 1931.
Opis
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Herb_von_Sprenger.jpg/150px-Herb_von_Sprenger.jpg)
Obecna piętrowa budowla jest trójskrzydłowa, zbudowana na planie podkowy. Korpus, czyli skrzydło środkowe kryte jest wysokim dachem dwuspadowym, boczne, wysunięte do przodu wysokimi dachami czterospadowymi. Przed korpusem parterowy murowany ganek z tarasem i dwukolumnowym portykiem z dwoma kolumnami zwieńczony trójkątnym frontonem. W portyku główne wejście, nad którym znajduje się kartusz z herbem von Sprenger. Po drugiej stronie budynku, przed elewacją ogrodową jest obszerny taras. Przed fasadą pałacu znajduje się podjazd, na dziedzińcu okrągła sadzawka.
Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze park – ogród. Być może teren na wschód od dworu był wykorzystywany jako ogród już w końcu XVII w. Z końca XVIII w. pochodzi, obecnie zaniedbane, założenie ogrodowe. Obejmowało ono zbliżony do prostokąta teren przylegający do rezydencji od wschodu. Granicę założenia wyznaczały od północy droga, od południa potok. W końcu XIX w. starą drogę folwarczną prowadzącą od południa obsadzono aleją kasztanowców. Folwark składa się z dwóch zespołów zabudowy gospodarczej.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 113. [dostęp 2015-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- p
- d
- e