Ostry Groń

Ostry Groń
Ilustracja
Widok z Łysiny
Państwo

 Polska

Pasmo

Pasma Pewelsko-Krzeszowskie

Położenie na mapie powiatu żywieckiego
Mapa konturowa powiatu żywieckiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostry Groń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostry Groń”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostry Groń”
Ziemia49°41′22,0″N 19°18′37,2″E/49,689444 19,310333

Ostry Groń (643 m) – szczyt w zachodniej części Pasma Pewelskiego, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[2]. Wraz z wzgórzami Łyska, Barutka i Jasna Górka, tworzy drugi, niższy ciąg wzniesień Pasma Pewelskiego. Swoimi północno-zachodnimi stokami opada on do Kotliny Żywieckiej, zaś od głównego ciągu wzniesień Pasma Pewelskiego oddzielony jest doliną potoku Pewlica. Ostry Groń znajduje się w środku, pomiędzy Jasną Górka i Barutką[3].

W północno-zachodnim kierunku spływa ze stoków Ostrego Gronia potok Kaniowiec uchodzący do Łękawki. Wzgórze jest w większości porośnięte lasem, ale dawniej było znacznie bardziej bezleśne. Stoki południowe niemal w całości pokrywały pola uprawne, obecnie zarastające lasem. Na szczycie graniczą z sobą 3 miejscowości: Gilowice, Rychwałd i Pewel Ślemieńska w województwie śląskim (wszystkie w województwie śląskim, powiecie żywieckim)[4].

Turystyka

Grzbietem przez Ostry Groń prowadzi niebieski szlak turystyczny. Dzięki częściowo otwartym terenom rozciągają się z niego szerokie panoramy widokowe[5].

szlak turystyczny niebieski Przełęcz Ślemieńska – Groń – Ostry Groń – Barutka – Przełęcz Rychwałdzka

Przypisy

  1. ↑ JerzyJ. Kondracki JerzyJ., Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 326–327, ISBN 83-01-12479-2 .
  2. ↑ J.J. Balon J.J., M.M. Jodłowski M.M., P.P. Krąż P.P., Beskidy Zachodnie (513.4–5), [w:] A.A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań, s. 481–496 .
  3. ↑ Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5 .
  4. ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-13] .
  5. ↑ StanisławS. Figiel StanisławS., UrszulaU. Janicka-Krzywda UrszulaU., Wojciech W. WiśniewskiW.W.W. Piotr Krzywda Wojciech W. WiśniewskiW.W.W., Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 257, ISBN 978-83-62460-30-4 .