Oczakow
Historia | |||
Stocznia | Łazariewskoje Admiraltiejstwo, Sewastopol | ||
---|---|---|---|
Położenie stępki | 13 sierpnia 1901 (jul.) | ||
Wodowanie | 21 września 1902 (jul.) | ||
MW Imperium Rosyjskiego | |||
Nazwa | Kaguł | ||
Wejście do służby | 10 czerwca 1909 (jul.) | ||
Flota Czerwona | |||
Nazwa | Oczakow | ||
Wejście do służby | grudzień 1917 | ||
Wycofanie ze służby | maj 1918 | ||
MW Rosji | |||
Nazwa | Oczakow | ||
Wejście do służby | listopad 1918 | ||
Wycofanie ze służby | 1920 (internowanie) | ||
Los okrętu | złomowany | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | 7070 t normalna | ||
Długość | 134,2 m | ||
Szerokość | 16,6 m | ||
Zanurzenie | 6,8 m | ||
Napęd | |||
2 maszyny parowe o mocy 19 500 KM, 16 kotłów parowych, 2 śruby | |||
Prędkość | 23 w | ||
Uzbrojenie | |||
12 dział 152 mm (2xII, 8xI) 12 dział 75 mm (12xI) 4 km, 2 wt 450 mm, 290 min (opcja) - stan początkowy | |||
Załoga | 581 oficerów i marynarzy | ||
|
Oczakow (Очаков), następnie Kaguł i Generał Korniłow – rosyjski krążownik pancernopokładowy z początku XX wieku i I wojny światowej, służący we Flocie Czarnomorskiej.
Opis
Stępkę pod budowę położono w 1901, wodowany w 1902. W okresie wykańczania okrętu i w czasie rewolucji 1905 r. 380-osobowa załoga w dniu 8/21 listopada 1905 w Sewastopolu wypowiedziała posłuszeństwo oficerom. W kolejnych dniach w porcie w Sewastopolu wybuchł otwarty antyrządowy bunt marynarzy, żołnierzy i robotników. 14/27 listopada załoga „Oczakowa” poprosiła Piotra Szmidta o objęcie dowództwa nad powstaniem[1]. Do buntu przyłączyło się jeszcze 11 okrętów, w tym niszczyciel „Swiriepyj”[2][1].
15 listopada okręty, które przystąpiły do rewolucji zostały ostrzelane ogniem artylerii. Na „Oczakowie” wybuchł pożar. Załoga opuściła okręt, powstanie zostało zdławione. 41 marynarzy zostało postawionych przed sądem. Piotr Szmidt i trzej inni marynarze – N. Antonenko, S. Czastnik i O. Gładkow – zostali skazani na karę śmierci i straceni[3].
W związku z buntem marynarzy okręt po zakończeniu montażu wyposażenia otrzymał 25 marca 1907 nazwę „Kaguł” (Кагул) (nazwę tę początkowo miał nosić jego okręt bliźniaczy, przemianowany na „Pamiat’ Mierkurija”(inne języki)). W kwietniu 1917 przemianowany na „Oczakow”.
Uczestniczył w I wojnie światowej. W 1916 został przezbrojony w 10 dział 130 mm. W grudniu 1917 załoga przeszła na stronę Rosji sowieckiej. W maju 1918 okręt został zdobyty przez Niemców, a w listopadzie – przez Brytyjczyków, po czym przekazany białym – Siłom Zbrojnym Południa Rosji. Brał udział w operacji zajęcia przez białych Odessy w sierpniu 1919 r.[2] We wrześniu 1919 otrzymał nazwę „Generał Korniłow” (Генерал Корнилов). W listopadzie 1920 ewakuowany na rozkaz generała Wrangla do Bizerty (obecnie Tunezja), gdzie został w grudniu 1920 internowany, a następnie w 1933 rozebrany przez Francuzów na złom w porcie Brest.
Przypisy
Bibliografia
- Wojenno Morskoj Słowar, Wojennoje Izdatelstwo, Moskwa 1990.
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 19 Moskwa 1975.
- Ju. W. Apalkow (Ю.В.Апальков), Rossijskij Impieratorskij Fłot 1914-1917 gg. (Российский Императорский Флот 1914 -1917 гг.), Morskaja Kollekcja nr 4/1998
- p
- d
- e
|
- Poprzednik: „Nowik” Następca: „Bojarin”
- БРЭ: 2700428