Ośrodek narciarski Masikryong

Masikryong

Lokalizacja
Państwo	Korea Północna
Region	Kangwŏn
Wysokość ośrodka	768 m n.p.m.
Trasy zjazdowe
Powierzchnia ośrodka	14 km²
Pozostała infrastruktura
Naśnieżanie	TAK
Oświetlenie	TAK
Położenie na mapie Korei Północnej Masikryong
39°03′11″N 127°15′00″E/39,053056 127,250000

Ośrodek Narciarski Masikryong (kor. 마식령 스키장) – północnokoreański kompleks narciarski położony na zboczu góry Taehwa, w pobliżu Wŏnsanu i 178 km od stolicy kraju Pjongjangu^[1]. Pierwszy i do sezonu 2017/2018 jedyny ośrodek narciarski w tym kraju^[2][3].

Oprócz stoków narciarskich w skład kompleksu wchodzi luksusowy, 120-pokojowy hotel z siłownią, sauną, restauracją i basenem^[3], heliport oraz lodowisko^[4].

Uważa się, że kurort Masikryong jest odpowiedzią komunistycznego reżimu na południowokoreański ośrodek sportów zimowych Pjongczang, który gościł Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018^[5].

Ośrodek powstał z polecenia przywódcy Korei Północnej Kim Dzong Una i był jednym ze sztandarowych projektów północnokoreańskich władz^[6]. Masikryong został zbudowany w 10 miesięcy przez żołnierzy Koreańskiej Armii Ludowej^[4]. Otwarto go w 2013^[2][3].

Problem stanowiły sankcję ONZ nałożone na ten kraj. Z powodu wydanego przez rząd Szwajcarii zakazu eksportu luksusowych towarów do Korei Północnej nie doszło do finalizacji wartego ponad 7 mln dolarów zakupu sprzętu szwajcarskiej firmy Bartholet Maschinenbau. Ostatecznie nabyto w Chinach używany, 30-letni wyciąg produkcji austriackiej^[2][6]. Na zdjęciach z wizyty Kim Dzong Una w Masikryongu ujawniono szwedzkie armatki śnieżne Areco, kanadyjskie skutery śnieżne Ski-Doo oraz włoskie i niemieckie pługi śnieżne, których sprzedaż do Korei Północnej była jawnym naruszeniem sankcji ONZ^[1][4].

W kosztorysie zakładano, że budowa pochłonie 35 mln dolarów. Ostateczny koszt nie został jednak ujawniony^[1].

Narciarstwo w Korei Północnej nie jest popularnym sportem, a większość północnych Koreańczyków jest zbyt uboga, aby pozwolić sobie na jego uprawianie. Klientami ośrodka są partyjna elita oraz zagraniczni turyści^[4]. Północnokoreańskie władze podają, że ośrodek gości 70 000 osób rocznie, jednak liczba ta jest podawana w wątpliwość przez odwiedzających go obcokrajowców, którzy zwracają uwagę na puste stoki^[7][8].