Moko skalny
Kerodon rupestris[1] | |||
Wied-Neuwied, 1820 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Nadgromada | żuchwowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | jeżozwierzowce | ||
Infrarząd | |||
Rodzina | kawiowate | ||
Podrodzina | kapibary | ||
Rodzaj | moko | ||
Gatunek | moko skalny | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
| |||
|
Moko skalny[3], dawniej: moko[4] (Kerodon rupestris) – gatunek gryzonia z rodziny kawiowatych występujący we wschodniej Brazylii.
Wygląd
Moko skalny dorasta do 20-40 cm, waży około kilograma. Jego futro jest szarobrązowe, z żółtobrązowym brzuchem i białawym podgardlem. W zależności od osobnika ogon występuje w formie szczątkowej lub zanikł zupełnie.
Tryb życia
Moko skalne żywią się roślinami, głównie liśćmi, kwiatami, gałązkami, a także owocami i warzywami. Żyją w niewielkich grupach rodzinnych. Porozumiewają się głosem, w przeciwieństwie do innych gryzoni rzadko stosują sygnały zapachowe. W razie zagrożenia wydają z siebie piski ostrzegające innych członków stada przed niebezpieczeństwem. Moko skalne dożywają zazwyczaj 5 lat, zaobserwowany rekordzista żył 11 lat.
Rozmnażanie
Samice moko skalnego osiągają dojrzałość płciową po nieco ponad 130 dniach życia i od tego momentu są płodne przez cały rok. Zazwyczaj wychowują trzy mioty rocznie, każdy liczący 1-3 młode ważące ok. 85 g. Ciąża trwa średnio 76 dni. Młode są karmione mlekiem średnio 35 dni, choć mogą uzupełniać swoją dietę roślinami już po 2 dniach od narodzin.
Interakcja z człowiekiem
Moko skalne są łowione przez ludzi dla mięsa. Niekiedy także występują w roli zwierząt domowych, aczkolwiek nie jest to częste zjawisko.
Przypisy
- ↑ Kerodon rupestris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Kerodon rupestris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
Bibliografia
- Animal Diversity web [Dostęp 26 grudnia 2009]
- Smithsonian Zoological Park [Dostęp 26 grudnia 2009]