Ludwik Wrzoł
prezbiter męczennik | |
Kraj działania | Austro-Węgry |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1881 |
Data i miejsce śmierci | 30 września 1940 |
Rektor Seminarium Duchownego w Widnawie | |
Okres sprawowania | 1933–1938 |
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | |
Inkardynacja | diecezja katowicka |
Prezbiterat | 26 lipca 1904 |
Ludwik Wrzoł (ur. 27 grudnia 1881 w Zabrzegu, zm. 30 września 1940 w Gusen) – polski duchowny katolicki, patrolog, tłumacz, ofiara niemieckiego obozu w Gusen.
Ks. Ludwik Wrzoł przetłumaczył z łaciny i wydał w latach 1928–1929 Rozmowy św. Jana Kasjana.
Życiorys
Ludwik Wrzoł urodził się w Zabrzegu na Śląsku Cieszyńskim w rodzinie rolnika Michała i Jadwigi z d. Żmij 27 grudnia 1881 roku. Po zdaniu matury w Bielsku wstąpił do diecezjalnego seminarium duchownego w Widnawie. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. Georga von Koppa 26 lipca 1904 roku. Od 1 października 1905 pełnił urząd prefekta widawskiego konwiktu dla chłopców. Od 1908 był katechetą szkół ludowych w Bielsku. Władze miejskie, z powodu jego propolskiego nastawienia, nie zgodziły się na zatrudnienie go jako katechetę w szkole realnej. Został skierowany na studia doktoranckie z biblistyki w Wyższym Naukowym Instytucie dla Księży Diecezjalnych im. św. Augustyna w Wiedniu. Po ich ukończeniu w 1910 roku ks. Wrzoła mianowano wykładowcą w seminarium w Widnawie. W 1920 Uniwersytet Warszawski zaproponował ks. Wrzole posadę wykładowcy filozofii. Na objęcie tej posady nie zgodził się arcybiskup wrocławski kard. Adolf Bertram. W ciągu następnych lat powierzano ks. Wrzole rozmaite urzędy kościelne, m.in. cenzora ksiąg religijnych oraz inspektora nauczania religijnego w polskich szkołach średnich. W 1933 roku ks. Wrzoł otrzymał godność tajnego szambelana papieskiego, zaś w 1937 roku papieskiego prałata domowego[1][2].
Po zajęciu Czechosłowacji przez III Rzeszę Niemiecką w marcu 1939 roku duchowny zamieszkał w polskim Cieszynie. Biskup katowicki Stanisław Adamski powierzył mu w październiku 1939 roku administrację parafią pw. Opatrzności Bożej w Ligocie pod Bielskiem. Niemcy uwięzili duchownego w maju 1940, najpierw w Bielsku, następnie w Cieszynie i w policyjnym więzieniu zastępczym w Sosnowcu. Kapłan był torturowany. Po przewiezieniu na teren Rzeszy trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau, otrzymując nr 12368. Zginął w kamieniołomach w Gusen 30 września 1940 roku[1][2].
Z inicjatywy biskupa Tadeusza Rakoczego, ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej zapoczątkowany został etap diecezjalny procesu informacyjnego ks. Ludwika Wrzoła w 2008 roku[3].
Opublikowane tłumaczenia
- Rozmów dwadzieściacztery. 1, Rozmowa I-X / Jan Kasjan, Fiszer i Majewski, Poznań 1928.
- Rozmów dwadzieściacztery. 2, Rozmowa XI-XXIV / Jan Kasjan, Fiszer i Majewski, Poznań 1929.
Przypisy
- ↑ a b Arkadiusz Nocoń. Ks. Ludwik Wrzoł (1881–1940), pedagog, tłumacz, męczennik z Gusen. „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”. 38, s. 464–470, 2005. Katowice: Księgarnia św. Jacka. ISSN 0137-3447. (pol.).
- ↑ a b Ludwik Wrzoł. swzygmunt.knc.pl. [dostęp 2021-02-21]. (pol.).
- ↑ Diecezja bielsko-żywiecka prowadzi proces 17 męczenników. info.wiara.pl, 2008-11-07. [dostęp 2021-02-21]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Publikacje Ludwika Wrzoła w bibliotece Polona