Litworowy Staw Gąsienicowy
Litworowy Staw w Dolinie Gąsienicowej. W tle grzbiet Małego Kościelca z przełęczą Karb po prawej stronie, za nim Żółta Turnia, Wierch pod Fajki i Granaty. Jeszcze dalej – Mała Koszysta | |||
Położenie | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Wysokość lustra | 1618 m n.p.m. | ||
Morfometria | |||
Powierzchnia | 0,407 ha | ||
Wymiary • max długość • max szerokość |
| ||
Głębokość • maksymalna |
| ||
Objętość | 2720 m³ | ||
Hydrologia | |||
Rzeki wypływające | Sucha Woda | ||
Rodzaj jeziora | oligotroficzne | ||
Położenie na mapie Tatr | |||
Położenie na mapie Karpat | |||
49°14′02″N 19°59′51″E/49,233889 19,997500 | |||
|
Litworowy Staw Gąsienicowy lub po prostu Litworowy Staw[1], dawniej nazywany także Sobkowym Stawem – jeziorko tatrzańskie z grupy Gąsienicowych Stawów. Położone jest w zachodniej części Doliny Gąsienicowej na wysokości 1618 m[2].
Według pomiarów WIG z 1935 r. powierzchnia jeziora wynosi 0,48 ha (długość 116 m, szerokość 66 m), głębokość 1,1 m[2]. Na zdjęciu satelitarnym z 2004 r. powierzchnia jest nieco mniejsza i wynosi 0,407 ha[3]. Związane jest to z tym, że staw o bagnistym dnie coraz bardziej zarasta turzycą dzióbkowatą Carex rostrata. W stawie odbywa gody żaba trawna i nielicznie występuje traszka górska[4]. Nazwa stawu związana jest z rosnącym w jego pobliżu arcydzięglem litworem. Wypływa z niego jeden z dopływów potoku Sucha Woda. W pobliżu stawu znajdują się dwa ponory, do których wpływają wody potoku (jeden z nich ma połączenie z oddalonym o 2,5 km Goryczkowym Wywierzyskiem w Dolinie Bystrej)[5].
Staw został sztucznie zarybiony pstrągami[4]. Nad jego brzegami rośnie rzadki gatunek rośliny – turzyca Lachenala, w Polsce występująca tylko w Tatrach i to w nielicznych miejscach, a także bardzo rzadka w polskich Karpatach wełnianeczka alpejska[6].
- Osobny artykuł: Jeziora tatrzańskie.
Szlaki turystyczne
- – obok stawu przebiega czarny szlak z Roztoki Stawiańskiej na Świnicką Przełęcz (od rozwidlenia ze szlakami żółtym i zielonym 1:25 h, ↓ 1:05 h)[7].
Przypisy
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 179, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ a b ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ., Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .
- ↑ Magdalena i Tomasz ZwijaczM.T.Z. Kozica Magdalena i Tomasz ZwijaczM.T.Z., Tatrzańskie pojezierze, „Tatry” (2 (24)), Zakopane: Tatrzański Park Narodowy, wiosna 2008, s. 70–71, ISSN 0867-4531 .
- ↑ a b WładysławW. Szafer WładysławW., Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962 .
- ↑ JózefJ. Nyka JózefJ., Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3 .
- ↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ., HalinaH. Piękoś-Mirek HalinaH., Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6 .
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X .