Laverne Eve
Data i miejsce urodzenia | 16 czerwca 1965 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 180 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Laverne Eve (ur. 16 czerwca 1965 w Nassau[1]) – bahamska lekkoatletka, oszczepniczka, na początku kariery startująca też w konkurencjach pchnięcia kulą oraz rzutu dyskiem.
Dziewięciokrotna uczestniczka mistrzostw świata (w tym finalistka czempionatu z 2001 i 2003 roku), siedmiokrotna mistrzyni Ameryki Środkowej i Karaibów, czterokrotna medalistka igrzysk panamerykańskich, złota i srebrna medalistka igrzysk Wspólnoty Narodów, trzykrotna medalistka igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów. Pięciokrotna olimpijka (Seul, Atlanta, Sydney, Ateny, Pekin).
Wielokrotna złota medalistka CARIFTA Games oraz mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów w kategoriach wiekowych U18 i U20, mistrzyni obu Ameryk juniorów.
Przebieg kariery
Pierwszy start Bahamki miał miejsce na rozgrywanych w Nassau mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów U18 w 1980 roku, gdzie wywalczyła złoty medal w rzucie dyskiem i srebrny medal w konkurencji pchnięcia kulą (o wadze 3 kg). Startowała również w CARIFTA Games (w latach 1981-1984), zdobywając na nich łącznie jedenaście złotych medali igrzysk. W 1981 roku zadebiutowała na seniorskiej międzynarodowej imprezie lekkoatletycznej, wtedy na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w Santo Domingo otrzymała dwa brązowe medale (w konkurencjach rzutu dyskiem i pchnięcia kulą). Z powodzeniem startowała także na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w kategorii wiekowej U20, między innymi zdobyła dwa złote medale na czempionacie w 1984 roku. Dwa razy w karierze udało się jej zdobyć medal mistrzostw panamerykańskich U20, na czempionacie rozgrywanym także w 1984 roku[2].
W 1987 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Rzymie. Od tego momentu startowała praktycznie wyłącznie w konkurencji rzutu oszczepem. W debiucie na mistrzostwach globu seniorów odpadła w eliminacjach, nie zaliczając żadnej próby[3]. Rok później zaliczyła olimpijski debiut, na igrzyskach olimpijskich w Seulu uzyskała w eliminacjach wynik 60,02 m – z nim uplasowała się na 8. miejscu w grupie i jednocześnie nie zakwalifikowała się do finału[4].
W 1989 roku po raz pierwszy w karierze wywalczyła tytuł mistrzyni Ameryki Środkowej i Karaibów seniorów. Zajęła również 3. miejsce w ramach lekkoatletycznego Pucharu Świata w Barcelonie. Dwa lata później, powtórnie wystąpiła na mistrzostwach świata, tym razem w ramach zmagań rozgrywanych w Tokio wywalczyła w fazie eliminacji 11. miejsce w grupie. W 1993 otrzymała pierwszy w karierze medal igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów (w konkurencji pchnięcia kulą), w 1995 roku zaś po raz pierwszy w historii swych występów została medalistką igrzysk panamerykańskich[2][3].
Po ośmiu latach przerwy ponownie próbowała sił na igrzyskach olimpijskich. Na igrzyskach w Atlancie najlepszą z trzech prób był rezultat 58,48 m, z którym zajęła 8. miejsce w eliminacjach, ale ponownie nie zdołała awansować do finału[1][5]. Nie weszła także do finału konkursu rzutu oszczepem rozgrywanych w ramach igrzysk olimpijskich w Sydney, w eliminacjach uzyskała rezultat 58,36 m, który dał jej 8. miejsce w grupie eliminacyjnej i 16. miejsce w gronie wszystkich lekkoatletek[6].
W 2002 roku sięgnęła po złoty medal igrzysk Wspólnoty Narodów, natomiast rok później pierwszy raz awansowała do finału mistrzostw świata, zajmując w tej fazie zmagań 8. miejsce. Była uczestniczką pierwszego w historii Światowego Finału IAAF, w ramach którego uplasowała się na 4. miejscu[3].
W 2004 roku na igrzyskach olimpijskich w Atenach uzyskała w eliminacjach wynik 61,22 m plasujący ją na 2. miejscu w grupie (przegrała jedynie z Nikolą Brejchovą). Tym samym zakwalifikowała się do finału, w ramach którego zdołała uzyskać jeszcze lepszy rezultat – 62,77 m, z nim ostatecznie zajęła 6. miejsce w klasyfikacji końcowej zmagań[7]. Były to zarazem jedyne igrzyska, w których reprezentantce Bahamów udało się wejść do finału[8].
Na mistrzostwach świata w Helsinkach również udało się jej awansować do finału, tym razem zakończyła rywalizację na 10. miejscu. Dwa lata później na światowym czempionacie w Osace nie zdołała awansować do finału, w grupie eliminacyjnej zajęła 11. miejsce[3].
W piątym olimpijskim występie, który miał miejsce w Pekinie, uzyskała w eliminacjach wynik 57,36 m plasujący ją 9. miejscu w grupie, jak również 20. miejscu w gronie wszystkich oszczepniczek[9].
W 2009 roku zdobyła ostatni w karierze medal międzynarodowych zmagań lekkoatletycznych – był nim czwarty brązowy medal mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów. Po raz ostatni w imprezie lekkoatletycznej wystąpiła 23 czerwca 2012 roku na mistrzostwach Bahamów, wówczas Eve udało się wywalczyć złoty medal czempionatu[3].
Osiągnięcia
Rok | Zawody | Miasto | Miejsce | Konkurencja | Wynik |
---|---|---|---|---|---|
1980 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów młodszych | Nassau | pchnięcie kulą (3 kg) | 12,25 | |
rzut dyskiem | 35,16 | ||||
1981 | CARIFTA Games | Nassau | pchnięcie kulą (U17) | 13,27 | |
rzut oszczepem (U17) | 39,94 | ||||
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Santo Domingo | pchnięcie kulą | 13,32 | ||
rzut dyskiem | 42,56 | ||||
1982 | CARIFTA Games | Kingston | rzut dyskiem | 39,60 | |
rzut oszczepem | 48,62 | ||||
pchnięcie kulą | 13,66 | ||||
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów | Bridgetown | pchnięcie kulą | 13,26 | ||
1983 | CARIFTA Games | Fort-de-France | rzut dyskiem | 42,90 | |
rzut oszczepem | 14,39 | ||||
pchnięcie kulą | 47,32 | ||||
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Hawana | pchnięcie kulą | 14,75 | ||
1984 | CARIFTA Games | Nassau | rzut dyskiem | 46,40 | |
rzut oszczepem | 14,66 | ||||
pchnięcie kulą | 50,14 | ||||
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów | San Juan | rzut oszczepem | 50,64 | ||
pchnięcie kulą | 13,95 | ||||
rzut dyskiem | 43,64 | ||||
skok wzwyż | 1,64 | ||||
Mistrzostwa panamerykańskie juniorów | Nassau | pchnięcie kulą | 14,93 | ||
rzut oszczepem | 53,50 | ||||
1985 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Nassau | pchnięcie kulą | 14,54 | |
1987 | Mistrzostwa świata | Rzym | NM H | rzut oszczepem | N/A |
1988 | Igrzyska olimpijskie | Seul | 8. H | rzut oszczepem | 60,02 |
1989 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | San Juan | rzut oszczepem | 62,42 | |
Puchar Świata | Barcelona | rzut oszczepem | 60,32 | ||
1991 | Mistrzostwa świata | Tokio | 11. H | rzut oszczepem | 55,14 |
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Xalapa | rzut oszczepem | 47,60 | ||
1993 | Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów | Ponce | pchnięcie kulą | 15,35 | |
1995 | Igrzyska panamerykańskie | Mar del Plata | rzut oszczepem | 61,26 | |
Mistrzostwa świata | Göteborg | 8. H | rzut oszczepem | 58,78 | |
1996 | Igrzyska olimpijskie | Atlanta | 8. H | rzut oszczepem | 58,48 |
1997 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | San Juan | rzut oszczepem | 58,16 | |
Mistrzostwa świata | Ateny | 9. H | rzut oszczepem | 58,80 | |
1998 | Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów | Maracaibo | rzut oszczepem | 57,78 | |
1999 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Bridgetown | rzut oszczepem | 61,61 | |
Igrzyska panamerykańskie | Winnipeg | rzut oszczepem | 61,24 | ||
Mistrzostwa świata | Sewilla | 6. H | rzut oszczepem | 57,97 | |
2000 | Igrzyska olimpijskie | Sydney | 8. H | rzut oszczepem | 58,36 |
2001 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Gwatemala | rzut oszczepem | 59,30 | |
Mistrzostwa świata | Edmonton | 9. H | rzut oszczepem | 56,10 | |
2002 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Manchester | rzut oszczepem | 58,46 | |
2003 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Saint George's | rzut oszczepem | 56,75 | |
Igrzyska panamerykańskie | Santo Domingo | rzut oszczepem | 60,68 | ||
Mistrzostwa świata | Paryż | 8. | rzut oszczepem | 59,60 | |
Światowy Finał IAAF | Monako | 4. | rzut oszczepem | 62,10 | |
2004 | Igrzyska olimpijskie | Ateny | 6. | rzut oszczepem | 62,77 |
Światowy Finał IAAF | Monako | 5. | rzut oszczepem | 59,85 | |
2005 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Nassau | rzut oszczepem | 61,11 | |
Mistrzostwa świata | Helsinki | 10. | rzut oszczepem | 57,10 | |
Światowy Finał IAAF | Monako | 4. | rzut oszczepem | 61,96 | |
2006 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Melbourne | rzut oszczepem | 60,54 | |
Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów | Cartagena de Indias | rzut oszczepem | 57,29 | ||
2007 | Igrzyska panamerykańskie | Rio de Janeiro | rzut oszczepem | 58,10 | |
Mistrzostwa świata | Osaka | 11. H | rzut oszczepem | 56,87 | |
2008 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Cali | rzut oszczepem | 56,36 | |
Igrzyska olimpijskie | Pekin | 9. H | rzut oszczepem | 57,36 | |
2009 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Hawana | rzut oszczepem | 58,69 | |
2010 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Nowe Delhi | 10. | rzut oszczepem | 50,40 |
Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów | Mayagüez | 4. | rzut oszczepem | 51,02 | |
2011 | Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów | Mayagüez | 5. | rzut oszczepem | 50,41 |
Igrzyska panamerykańskie | Guadalajara | 9. | rzut oszczepem | 50,42 | |
Źródło: [2][3] |
W trakcie swej kariery sportowej sięgnęła również po trzynaście tytułów mistrzyni kraju, w latach 1998-2012, jeden ze złotych medali wywalczyła w konkurencji rzutu starym modelem oszczepu[3].
Rekordy życiowe
Rekord życiowy zawodniczki to 63,73 m i został ustanowiony 22 kwietnia 2000 roku w Nashville. Do 6 czerwca 2024 był rekordem Bahamów w tej konkurencji lekkoatletycznej[3].
Przypisy
- ↑ a b c Laverne Eve. olympedia.org. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
- ↑ a b c Laverne Eve. athleticspodium.com. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Laverne EVE | Profile | World Athletics. worldathletics.org. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
- ↑ Official Report : Games of the XXIVth Olympiad, Seoul 1988, v.2. digital.la84.org. s. 267. [dostęp 2023-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-08)]. (ang.).
- ↑ Official Report of the Centennial Olympic Games, v.3. digital.la84.org. s. 96. [dostęp 2023-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-01)]. (ang.).
- ↑ Athletics. Official Report of the XXVII Olympiad - Results. digital.la84.org, 2001-07-01. s. 429, 431. [dostęp 2023-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-01)]. (ang.).
- ↑ Athletics. Official Report of the XXVIII Olympiad - Results. digital.la84.org, 2004-08-29. s. 364, 368. [dostęp 2023-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-13)]. (ang.).
- ↑ Lavern EVE Biography, Olympic Medals, Records and Age. olympics.com. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
- ↑ Athletics Official Results Book. Official Report of the XXIX Olympiad. digital.la84.org, 2008-08-24. s. 304, 306. [dostęp 2023-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-01)]. (ang.).