Lasocin (powiat opatowski)

Ten artykuł dotyczy miejscowości w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.
Lasocin
wieś
Ilustracja
Kościół w Lasocinie
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Ożarów

Liczba ludności (2011)

312[2][3]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-530[4]

Tablice rejestracyjne

TOP

SIMC

0802627[5]

Położenie na mapie gminy Ożarów
Mapa konturowa gminy Ożarów, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Lasocin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Lasocin”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lasocin”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Lasocin”
Ziemia50°53′48″N 21°45′25″E/50,896667 21,756944[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Lasocin – wieś sołecka[6] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Ożarów[5][7]. W latach 1547–1869 samodzielne miasto. Do 1954 roku siedziba gminy Lasocin. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lasocin. W latach 1975–1998 Lasocin administracyjnie należał do województwa tarnobrzeskiego.

Położenie

Lasocin położony jest na Przedgórzu Iłżeckim, pośród pagórków i wąwozów. Znajduje się 7 km na północny wschód od Ożarowa – w kierunku doliny Wisły, w odległości 5 km od brzegu rzeki. Dwa kilometry na południe od miejscowości przebiega droga krajowa nr 74 z Kielc do Zamościa. Lasocin leży na trasie zielonego szlaku rowerowego im. Witolda Gombrowicza.

Historia

Lasocin lokowany został w 1547 r. przez Andrzeja Lasockiego[8], podkomorzego lubelskiego. Miasto powstało na „surowym korzeniu” – na gruntach leśnych sąsiedniej wsi Dębno. Lasocin lokowany był na prawie niemieckim. Przywilej lokacyjny wydał na prośbę Lasockiego król Zygmunt August.

Miejscowość związana także z działalnością braci polskich. Szerzyli oni swoje idee do 1592 r.[9] Po Lasockich kolejnymi właścicielami miasteczka byli Oleśniccy. W 1629 roku właścicielem miasta w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego był Mikołaj Oleśnicki[10]. Około 1662 r. Zbigniew Oleśnicki, kasztelan wiślicki i starosta opoczyński ufundował tu kościół. We wcześniejszym okresie Lasocin należał do nieistniejącej współcześnie parafii w Dębnie. W miasteczku mógł też znajdować się zbór protestancki. 20 sierpnia 1664 r. kościół został konsekrowany przez biskupa Mikołaja Oborskiego. Do nowej świątyni przeniesiono wyposażenie kościoła z Dębna.

W XVII w. osada była kolejno własnością rodów: Oleśnickich, Fedorowiczów, Zubińskich i Denhoffów. W XIX w. Lasocin należał do rodziny Wierzbickich.

Mieszkańcy miasta utrzymywali się głównie z rolnictwa. W połowie XVIII w. niektórzy mieszkańcy Lasocina pracowali jako drwale i tracze. Z lasów znajdujących się wokół miasta pozyskiwano drzewo, używane do produkcji szkut – statków budowanych w pobliskim Sulejowie, gdzie znajdował się port rzeczny na Wiśle.

W XIX w. miasto było ważnym ośrodkiem tkactwa. Działało tu kilkadziesiąt warsztatów wyspecjalizowanych w produkcji płótna grubego. W 1869 r. Lasocin utracił prawa miejskie. Osada pełniła jednak nadal funkcję lokalnego ośrodka administracyjnego, aż do likwidacji gromady po II wojnie światowej.

Pod koniec XIX i na początku XX w. w Lasocinie zaczęła się osiedlać ludność żydowska. W latach 1935–1941 było tu ogółem 70 Żydów. Zajmowali oni w większości domy przy Rynku. Trudnili się głównie handlem. U rodziny Raportów znajdował się też dom modlitwy oraz szkoła żydowska. W 1941 r. lasocińscy Żydzi zostali przesiedleni do zbiorczego getta w Ożarowie, a po jego likwidacji w 1942 r. do obozu koncentracyjnego w Treblince, gdzie zostali zamordowani.

W latach 1975–1998 Lasocin administracyjnie należał do województwa tarnobrzeskiego.

Zabytki

  • Neoromański kościół pw. św. Michała Archanioła, wybudowany w latach 1930-1952 na miejsce starszego, drewnianego kościoła, przeniesionego do wsi Stodoły w 1952 r. Obok kościoła stała drewniana dzwonnica, rozebrana w 2006 r. W kościele znajdują się niektóre z barokowych i rokokowych obrazów, rzeźb i sprzętów przeniesionych ze starszej świątyni. Barokowy ołtarz główny z rzeźbami aniołów, pochodzi z 1700 r. Znajduje się na nim obraz Michała Archanioła z początku XVIII w.
  • Późnobarokowa rzeźba św. Jana Nepomucena na przykościelnym cmentarzu
  • Figura Chrystusa Frasobliwego z XIX w.
  • Drewniana chata z XIX w. z czterospadowym dachem, krytym strzechą. Znajduje się przy wyjeździe z Lasocina w stronę Biedrzychowa.
  • Cmentarz parafialny założony w XIX w. Znajdują się na nim rzeźby i krucyfiksy z XIX i początku XX w. pochodzące w większości z miejscowych warsztatów kamieniarskich. Niektóre z rzeźb są autorstwa kamieniarzy janikowskich, kunowskich oraz radomskich. Wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.549 z 14.06.1988)[11].

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 66699
  2. Wieś w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-04-13] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 640 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-11].
  6. Jednostki organizacyjne gminy Ożarów. Urząd Gminy Ożarów. [dostęp 2015-04-11].
  7. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20]. 
  8. Lasocin 1(4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 89 .
  9. Józef Szymański, Szlakiem Braci Polskich.Przewodnik turystyczny po Kielecczyźnie., Kielce 1962, s. 151.
  10. Własność ziemska w powiecie sandomierskim w roku 1629, w:Przegląd Nauk Historycznych 2012, r. XI, Nr 2, s. 51.
  11. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 39 [dostęp 2015-12-09] .

Bibliografia

  • Józef Myjak, W krainie białych skał i lessu. Monografia krajoznawcza miasta i gminy Ożarów, PAIR Sandomierz 2005, ISBN 83-86436-58-1.

Linki zewnętrzne

  • Lasocin (4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 89 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Ożarów
Miasto
Wsie
Kolonie
Osady
  • Gliniany
  • Kazub
  • Ogrody
  • Podgaje
Osady leśne
Części wsi
  • Błonie
  • Bolesławów
  • Dębno-Kolonia
  • Gorzelnia
  • Jakubowice-Kolonia
  • Jankowice-Kolonie
  • Klin Mierzanowski
  • Koło Szosy
  • Na Folwarku
  • Na Krzu
  • Nowy Janopol
  • Pod Bidzianami
  • Podjanowie
  • Poręba Wojciechowska
  • Sachalin
  • Sobów-Folwark
  • Stanisławów
  • Śmiłów
  • Śródborze Miłkowskie
  • Tominy-Kolonie
  • Za Górą
  • Za Torem
Kolonie wsi
  • Prusy-Kolonie
  • Sobów-Kolonia
Przysiółki wsi
  • Bałtówka
  • Folwarczysko
  • Grochocice-Kolonia
  • Korycizna
  • Kruków
  • Łęg Rachowski
  • Niemcówka
  • Piotrów
  • Podlesie
  • Szczury
  • Turzników
  • Zawada-Kolonia

  • p
  • d
  • e
Powiat opatowski (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
  • gubernia radomska (1867–1915)
  • woj. kieleckie (II RP) (1919–39)
  • woj. kieleckie (1945–75)
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Baćkowice
  • Baszowice (do 1870)
  • Bodzechów
  • Boksyce (do 1954)
  • Częstocice (do 1954)
  • Czyżów (Szlachecki) (do 1954)
  • Ćmielów (od 1870)
  • Dębno (do 1870)
  • Gęsice (do 1954)
  • Grzegorzowice (do 1954)
  • Iwaniska
  • Jakubowice (do 1870)
  • Julianów (do 1954)
  • Krzczonowice (do 1870)
  • Kunów (od 1870)
  • Lasocin (1870–1954)
  • Łagów
  • Malkowice (do 1954)
  • Modliborzyce (do 1954)
  • Nietulisko (do 1870)
  • Nos(k)ów (do 1870)
  • Opatów
  • Ożarów (od 1870)
  • Piórków (do 1954)
  • Rembów (do 1954)
  • Ruda Kościelna (do 1954)
  • Sadowie
  • Słupia Nowa (1870–87 )
  • Szewna (od 1973)
  • Waśniów (od 1870)
  • Wojciechowice
Gromady
(1954–72)
  • Baćkowice (1954–72)
  • Bardo (1954–68)
  • Bidziny (1954–72)
  • Biskupice (1954–72)
  • Bodzechów (1954–72)
  • Bogusławice (1961–72)
  • Boleszyn (1954–61)
  • Boria (1954–72)
  • Brzezie (1954–58)
  • Brzozowa (1954–59)
  • Brzóstowa (1954–61)
  • Bukowie (1954–61)
  • Chmielów (1954–72)
  • Chocimów (1961–68)
  • Cząstków (1954–61 ())
  • Czyżów Szlachecki (1954–61 )
  • Ćmielów (1954)
  • Ćmielów (1961–72)
  • Dębno (1954–59)
  • Dębowa Wola (1961–72)
  • Garbowiec (1954–61)
  • Gęsice (1954–59)
  • Gierczyce (1954–72)
  • Gliniany (1954–61)
  • Grocholice (1954–61)
  • Iwaniska (1954–72)
  • Jakubowice (1954–61 )
  • Janik (1954–58)
  • Janików (1954–72)
  • Janowice (1954–61)
  • Jędrzejowice (1954–72)
  • Julianów (1954–59)
  • Jurkowice (1954–68)
  • Karwów (1954–56)
  • Kobylany (1954–72)
  • Kornacice (1954–61)
  • Kunów (1954–72)
  • Lasocin (1954–72)
  • Linów (1954–61 )
  • Łagów (1954–72)
  • Marianów (1954–68)
  • Miłkowska Karczma (1954–61)
  • Miłków (1954–59)
  • Miłoszowice (1954 )
  • Modliborzyce (1954–72)
  • Momina (1954–72)
  • Niedźwiedź (1954–55 )
  • Nieskurzów (1954–58)
  • Nietulisko (1954–68)
  • Oficjałów (1956–61)
  • Opatów (1961–72)
  • Ożarów (1954–72)
  • Piórków (1954–72)
  • Płucki (1954–58)
  • Podszkodzie (1954–59)
  • Przepaść (1954–59)
  • Przepiórów (1961–72)
  • Przeuszyn (1954–72)
  • Raków (1954–72 ())
  • Rembów (1954–59)
  • Ruda Kościelna (1954–61)
  • Sadowie (1954–72)
  • Sarnia Zwola (1954–72)
  • Sarnówek (1954–61)
  • Słupia Nadbrzeżna (1954–72)
  • Słupia Stara (1954–68)
  • Sobótka (1954–61 ())
  • Staw Kunowski (1954–59 ())
  • Stobiec (1954–59)
  • Stodoły (1954–59)
  • Sudół (1954–59)
  • Szewna (1954–72)
  • Szumsko (1954–72)
  • Ujazd (1954–59)
  • Waśniów (1954–72)
  • Wojciechowice (1954–72)
  • Wola Malkowska (1954 )
  • Wólka Lipowa (1954–72)
  • Wszachów (1954–58)
  • Zbelutka / Nowa Zbelutka (1954–72)
  • Złota Woda (1954–59)
  • Zwola (1954–58)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).