Kutnahoryt
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | CaMn[CO3]2 | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 3,5-4 | ||
Łupliwość | doskonała | ||
Układ krystalograficzny | trygonalny | ||
Gęstość minerału | 3,12 g/cm3 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | biała, żółtawa, jasnoróżowa i różowoczerwona | ||
Rysa | bezbarwna | ||
Połysk | szklisty, perłowy | ||
Współczynnik załamania | nω = 1,710–1,727 nε = 1,519–1,535 | ||
Inne | charakter optyczny (-) | ||
|
Kutnahoryt – minerał z gromady węglanów. Nazwa pochodzi od Kutnej Hory w Czechach, miejsca występowania tego minerału. Tworzy kryształy siodłowe, jest grubo- lub drobnoziarnisty. Tworzy ciągły, acz w pewnej mierze ograniczony szereg izomorficzny z innymi węglanami jak dolomit i ankeryt.
Charakterystyka
Najczęściej tworzy kryształy pręcikowate, zbite masy o nerkowatych powierzchniach oraz krzaczaste skupienia.
- Powstawanie
- W skałach osadowych zasobnych w mangan na drodze autometasomatozy oddziałującej na inne minerały węglanowe.
Występowanie
Występuje w asocjacji z kalcytem, aragonitem, barytem, groutytem, analcymem i pirytem.
Minerały podobne
Bardzo często ze względu na swą barwę mylony z rodochrozytem.
Zastosowanie
- znaczenie kolekcjonerskie.
Bibliografia
- Bolewski A., Manecki A., Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE. Warszawa 1993, ISBN 83-85636-03-X
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck–Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.
- Britannica: science/kutnohorite
- identyfikator minerału w Mindat: 8015