Krabojadek strumieniowy
Ichthyomys tweedii[1] | |||
Anthony, 1921[2] | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | chomikowate | ||
Podrodzina | bawełniaki | ||
Plemię | Ichthyomyini | ||
Rodzaj | krabojadek | ||
Gatunek | krabojadek strumieniowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
brak danych | |||
|
Krabojadek strumieniowy[5] (Ichthyomys tweedii) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), występujący w północno-zachodniej Ameryce Południowej.
Zasięg występowania
Krabojadek strumieniowy jest znany z dwóch bardzo odległych lokalizacji, w zachodnim Ekwadorze i w środkowej Panamie; może mieć w rzeczywistości szeroki zasięg występowania. W Panamie schwytano do 2008 roku tylko trzy osobniki[4]. Jest spotykany na nizinach i u stóp Andów, może zajmować ten obszar także w Kolumbii[6].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1921 roku amerykański teriolog Harold Elmer Anthony nadając mu nazwę Ichthyomys tweedii[2]. Holotyp pochodził z Portovelo, na wysokości 2000 ft (610 m) n.p.m., w prowincji El Oro, w Ekwadorze[7][8].
Obejmuje I. caurinus jako młodszy synonim[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[8].
Etymologia
- Ichthyomys: gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; μυς mus, μυος muos „mysz”[9].
- tweedii: Andrew Mellick Tweedy (1884–1949), kierownik kopalń należących do South American Development Company w Ekwadorze[10].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 143–197 mm, długość ogona 132–155 mm, długość ucha 8–12 mm, długość tylnej stopy 33–40 mm; masa ciała 123–155 g[11]. Wszystkie krabojadki mają brązowe futro grzbietu i biały lub srebrzysty spód ciała. Mają szerokie tylne stopy. Krabojadek strumieniowy ma masywne siekacze i pysk, szersze u dorosłych osobników niż u krabojadka srebrnobrzuchego (Ichthyomys hydrobates)[6].
Tryb życia
Gryzoń ten występuje w wysokich lasach deszczowych, lasach mglistych i lasach wtórnych, w pobliżu wartkich strumieni. Gatunki z tego rodzaju prowadzą ziemnowodny, nocny tryb życia[4]. Żywią się małymi rybami, krabami i innymi bezkręgowcami wodnymi[6]. Występuje od poziomu morza[6] do wysokości 1700 m n.p.m.[4]
Populacja
Krabojadek strumieniowy jest rzadki, nie wiadomo jaka jest jego liczebność i zasięg występowania. Zagrożeniami są dla niego wylesianie, rozwój rolnictwa i miast, a także skażenie wód. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody nie przydzieliła krabojadkowi strumieniowemu kategorii zagrożenia, w Panamie jest on uznany za gatunek krytycznie zagrożony[4].
Przypisy
- ↑ Ichthyomys tweedii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b H.E. Anthony. Preliminary report on Ecuadorean mammals. „American Museum novitates”. 20, s. 1, 1921. (ang.).
- ↑ O. Thomas. A new fish-eating rat from Ecuador. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 13, s. 541, 1924. DOI: 10.1080/00222932408633071. (ang.).
- ↑ a b c d e C.C. Boada C.C., J. Pino & D.G.J.P.& D.G. Tirira J. Pino & D.G.J.P.& D.G., Ichthyomys tweedii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-3, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T10764A3214867.en [dostęp 2021-12-12] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d J.L. Patton: Mammals of South America. Cz. 2: Rodents. University of Chicago Press, 2015, s. 284, 287. ISBN 978-0-226-16957-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ichthyomys tweedii. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-12].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 390. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 346, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 421. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 406. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).