Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mirocinie Dolnym
298 z dnia 12 kwietnia 1961 r. | |||||||
kościół filialny | |||||||
Kościół od strony południowej | |||||||
Państwo | Polska | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Mirocin Dolny | ||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Parafia | |||||||
Wezwanie | |||||||
Wspomnienie liturgiczne | 15 sierpnia | ||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie gminy Kożuchów | |||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |||||||
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego | |||||||
51°44′51″N 15°34′17″E/51,747500 15,571389 | |||||||
|
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mirocinie Dolnym – kościół filialny parafii[1] pw. św. Jerzego w Mirocinie Górnym, dekanat Kożuchów, diecezja zielonogórsko-gorzowska.
Historia
Zbudowany na wzniesieniu w zachodniej części wsi kościół gotycki powstał w końcu XIII w. nosząc wówczas wezwanie św. Andrzeja. W roku 1271 wieś, jak i zapewne kościół przekazany został przez księcia głogowskiego Konrada pod patronat zakonowi żeńskiemu z Nowogrodu Bobrzańskiego. Do połowy XV w. kościół należał do parafii w Mirocinie Górnym. Samodzielna parafia utworzona została po 1522 r. W końcu XIX w. świątynia popadła w ruinę z powodu opuszczenia. Do dziś kościół przetrwał w stanie praktycznie niezmienionym, remont generalny przeszedł w roku 1946. W 1948 świątynię poświęcono i ponownie włączono do parafii w Mirocinie Górnym. Ponownego remontu dokonano w końcu XX w.
Architektura
Jest to jednonawowa, bezwieżowa bryła z kamienia i rudy darniowej, z prostokątnym prezbiterium i dobudowaną od strony północnej zakrystią. Nawa będąca szerszą od prezbiterium dobudowana została w czasie późniejszym. Obie części posiadają osobne wejścia od strony południowej, przez dwa ostrołukowe, ceglane portale. Do XIX w. kościół posiadał drewnianą dzwonnicę, w której znajdowały się dwa dzwony z 1523 r. i 1615 r. Kościół przykryty jest dachem dwuspadowym, a nad zakrystią pulpitowym. Okna kościoła ostrołukowe z rozglifieniem obustronnym. Na szczególną uwagę zasługują średniowieczne okucia drzwi z motywami zwierzęcymi. Całość otacza kamienny mur z XV wieku.
Galeria
- Widok od wschodu - prezbiterium i zakrystia.
- Kapliczka przy kościele.
- Okucia z kościelnych drzwi.
Przypisy
- ↑ Mirocin Górny - Parafia pw. św. Jerzego. [dostęp 2008-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-01)].
Bibliografia
- Zespół pod redakcją Tomasza Andrzejewskiego, Kożuchów Zarys dziejów, Kożuchów 2003.
- Zespół pod redakcją Iwony Perut-Gierasimczuk, Czas architekturą zapisany, Zielona Góra 1998.
- Krzysztof Garbacz, Szlakiem zabytkowych miast. Przewodnik po południowej części województwa lubuskiego, Zielona Góra 2005.
- Tomasz Andrzejewski, Budowle sakralne powiatu nowosolskiego Nowa Sól 2007.
- Tomasz Andrzejewski, Miejscowości powiatu nowosolskiego. Rys historyczny Nowa Sól 2004.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Baszta, lapidarium |
|
---|---|
Dwory | |
Kościoły, cerkiew, krzyż |
|
Pałace |
|
Zamki, mury, ratusz |