Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu

Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Maksymiliana Kolbego

Wezwanie

św. Maksymiliana Kolbego

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1982

Data zakończenia budowy

1989

Data poświęcenia

13 października 2002

Dane świątyni
Architekt

mgr. inż. Zdzisław Klemp

Świątynia
• materiał bud.


• żelbet, cegła

Liczba naw

1

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu”
Ziemia53°01′25″N 18°41′02″E/53,023611 18,683889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu – świątynia katolicka w jurysdykcji parafii św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu, znajdująca się przy ul. Stefana Wyszyńskiego 7/9. Kościół zaprojektował Zdzisław Klemp[1].

Historia

Budowa obiektów sakralnych nie została uwzględniona podczas projektowania osiedla mieszkaniowego Na Skarpie. Mieszkańcy modlili się w pobliskich kościołach Chrystusa Króla i Podwyższenia Krzyża Świętego. W 1979 roku ks. Andrzej Klemp, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego, rozpoczął przygotowania do budowy kościoła na Skarpie. W 1980 roku wyznaczono grunt pod budowę. W wyniku uzyskania zgody na budowę tylko jednego kościoła na obszarze całego osiedla Na Skarpie, zaprojektowano bardzo duży budynek. W 1982 roku rozpoczęto prace budowlane i wmurowano kamień węgielny, przywieziony przez ks. Klempa z katakumb św. Kaliksta w Rzymie[2]. Zakończenie prac budowlanych przy wznoszeniu świątyni wraz z jej poświęceniem nastąpiło 12 października 1989 roku. 13 października 2002 roku biskup toruński Andrzej Suski dokonał jej konsekracji[3].

Architektura

Jest to największy kościół w Toruniu[4]. Kościół założono na planie prostokąta, zwężającego się trzema uskokami ku prostokątnemu prezbiterium po stronie wschodniej. Masywną bryłę przykryto niewidocznym z ulicy płaskim i dwuspadowym dachem. Świątynia składa się z dwóch kondygnacji. Dolna jest wykorzystywana celom wspólnotowym, mieści się tam zakrystia, kaplica, salka katechetyczna, pomieszczenia gospodarcze i sanitarne[2]. Łączna powierzchnia obu kondygnacji wynosi 3570 m². Kubatura (z uwzględniłem wieży) wynosi 39 097 m³. Czworoboczną i masywną wieżę umieszczono po zachodniej stronie kościoła. Wieża jest dwukrotnie wyższa od korpusu nawowego. Masywna i surowa bryła nie jest zdominowana przez okoliczne bloki mieszkalne. Sam projekt kościoła stanowi rodzaj manifestu architektonicznego, burzącego programową świeckość osiedli peerelowskich[4].

Przypisy

  1. ↑ Ziółkowska 2018 ↓, s. 60.
  2. ↑ a b Polak i Ceglarski 2018 ↓, s. 112.
  3. ↑ Historia parafii. kolbetorun.eu. [dostęp 2021-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-18)].
  4. ↑ a b Polak i Ceglarski 2018 ↓, s. 115.

Bibliografia

  • Jakub Polak, Marcin Ceglarski: Kościół dla mieszkańców osiedli z wielkiej płyty. Analiza porównawcza szaty architektonicznej kościołów pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego i pw. Matki Bożej Królowej Polski. W: Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.): Toruńska architektura sakralna po 1945 roku: minimalizm czy kultura nadmiaru?. Toruń: 2018. ISBN 978-83-946646-1-9.
  • Emilia Ziółkowska: Sakrokicz czy oryginalna estetyka? Postmodernizm w architekturze toruńskich kościołów. W: Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.): Toruńska architektura sakralna po 1945 roku: minimalizm czy kultura nadmiaru?. Toruń: 2018. ISBN 978-83-946646-1-9.