Karnicki II

Karnicki II
Ilustracja
Herb Karnicki II
Typ herbu

szlachecki

Karnicki II – polski herb szlachecki, odmiana herbu Kościesza[1].

Opis herbu

Karnicki II według Juliusza Ostrowskiego, Księga herbowa rodów polskich. 1897 r.

Opis historyczny

Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[1]:

W polu czerwonem — strzała srebrna dwa razy przekrzyżowana bez opierzenia u dołu rozdarta. Nad hełmem w koronie pół lisa czerwonego. Labry czerwone podbite srebrem.

Opis współczesny

Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:

Na tarczy w polu czerwonym strzała srebrna bez opierzenia dwa razy przekrzyżowana, rozdarta u dołu.

W klejnocie pół lisa czerwonego.

Labry herbowe czerwone, podbite srebrem.

Geneza

Herb rodziny małopolskiej z przydomkiem Siostrzanek z Karnic. Starsza gałąź tej rodziny pochodzi z województwa rawskiego. Młodsza zaś z Galicji, gdzie otrzymała najpierw tytuł baronowski (Karnicki III), a następnie hrabiowski (Karnicki IV). Kolejna gałąź tejże rodziny miała być zlokalizowana na Żmudzi, choć używała herbu Iłgowski, a w Galicji herbu Syrokomla odmienna[1].

Herbowni

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Karnicki[b].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie
  2. ↑ Juliusz Karol Ostrowski nie podaje żadnych informacji na temat herbownych. Jednakże opisał, że ta sama rodzina otrzymała herb hrabiowski i baronowski, w których to Sławomir Górzyński podaje nazwisko: Karnicki.

Przypisy

  1. ↑ a b c Juliusz KarolJ.K. Ostrowski Juliusz KarolJ.K., Księga herbowa rodów polskich, Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906 [dostęp 2021-04-03] .

Bibliografia

  • Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. - Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897 - T. 1. - 620 stron.
  • Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. - Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1898 - T. 2. - 380 stron.