Jesień patriarchy

Jesień patriarchy (hiszp. El otoño del patriarca) – powieść Gabriela Garcii Marqueza wydana w 1975 w Barcelonie przez wydawnictwo „Plaza & Janés”; powieść na język polski przełożył Carlos Marrodán Casas (1980).

Marquez zaczął pisać tę surrealistyczną powieść o życiu fikcyjnego dyktatora w 1968 a ukończył w 1971. Pierwsze wydanie miało miejsce w Hiszpanii w 1975 roku w okresie pobytu pisarza w Barcelonie. Opowiada ona o symbolicznym latynoskim dyktatorze (przypuszcza się, że z rejonu Karaibów)[1]. Postać bohatera powieści nie jest wymieniona z imienia, nieznana jest też nazwa kraju, nad którym sprawuje niepodzielną władzę.

Powieść stanowi połączenie baśni, karykatury i hiperboli[2].

Polskie wydanie Jesieni patriarchy w przekładzie Carlosa Marrodána Casasa ukazało się w 1980 nakładem Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik"[3].

Przypisy

  1. A Stunning Portrait of a Monstrous Caribbean Tyrant [online], www.nytimes.com [dostęp 2018-03-15] .
  2. R. B. Saguier z eseju "Temat dyktatury w powieści Ameryki Łacińskiej", w "Literatura na świecie" nr 9/89
  3. G. M. Márquez, Jesień patriarchy, wyd. Czytelnik, 1980, ISBN 83-07-00335-0
  • p
  • d
  • e
Powieści
Opowiadania,
tomy opowiadań
  • Trzecia rezygnacja (1947)
  • W tym mieście nie ma złodziei (1962)
  • Niewiarygodna i smutna historia niewinnej Erendiry i jej niegodziwej babki (1972)
  • Dialog lustra (1974)
  • Dwanaście opowiadań tułaczych (1992)
Inne
  • Opowieść rozbitka (1970)
  • Na fałszywych papierach w Chile (1986)
  • Raport z pewnego porwania (1996)
  • Życie jest opowieścią (2002)