Jedenaste przykazanie
Gatunek | obyczajowy |
---|---|
Rok produkcji | 1987 |
Data premiery | 7 września 1988 |
Kraj produkcji | Polska |
Czas trwania | 87 min |
Reżyseria | Janusz Kondratiuk |
Scenariusz | Jan Himilsbach |
Główne role | Katarzyna Walter |
Muzyka | |
Zdjęcia | Andrzej J. Jaroszewicz |
Scenografia | Andrzej Kowalczyk |
Kostiumy | Izabella Konarzewska |
Montaż | |
Produkcja |
Jedenaste przykazanie – polski telewizyjny film fabularny z 1987 r. w reżyserii Janusza Kondratiuka.
Obsada
- Katarzyna Walter – Maria
- Edward Żentara – Markus
- Jan Stawarz(inne języki) – Dobromił Hanke, obuwnik
- Zofia Merle – Blażenka, żona Hankego
- Lech Ordon – Henryk Kielar, przodownik Policji
- Mirosława Dubrawska – pani Rokefeler
- Adrianna Biedrzyńska – Jadzia „Kiki”, prostytutka u pani Rokefeler
- Wanda Łuczycka – Goldszmidka
- Jerzy Turek – Rogal, szambiarz
- Ryszard Barycz – generał
- Stanisław Brudny – ksiądz
- Witold Dederko – malarz w kościele
- Henryk Nowak[1] – Bronisław Kołtun
- Bohdana Majda – Hela, żona Henia Kielara
- Lech Sołuba – wachmistrz Sołuba, dowódca ułanów
- Krzysztof Tyniec – ułan prowadzący Kasztankę
- Janusz Paluszkiewicz – woźnica kupujący buty do trumny
- Zbigniew Buczkowski – rzeźnik na rynku
- Halina Dunajska
- Bogusław Hubicki
- Daniela Makulska
- Sławomir Matczak
- Monika Jóźwik
Opis fabuły
Miasteczko w Polsce przed II Wojną. Targ, a na jego środku sławojka. Przy rynku knajpa Goldschmidtki, hotel z domem publicznym, kino „Paradis” i prowadzony przez małżeństwo sklep z obuwiem Bata. Porządku pilnuje miejscowy policjant. W tym obskurnym i prymitywnym środowisku panuje atmosfera tęsknoty za cywilizacją. Lekiem na poprawienie nastroju jest alkohol i 'dziewczynki'. Świętością jest kult kobyły Piłsudskiego – Kasztanki. Miasteczko odwiedzają żołnierze stacjonującego w pobliżu pułku ułanów, którzy szukają tu urozmaicenia podczas służby.
Młoda kobieta, Maria z synem na ręku siedzi na placu. Zostaje kupiona do pomocy w sklepie obuwniczym. Hanke to lokalni bogacze, który posiadają odbiornik radiowy. Użyczają Marii obskurny pokoik: „Będziesz tu miała jak u Pana Boga za piecem.[...] Masz tu wszystko, co człowiek potrzebuje: łóżko, stołek, miednicę i nocnik”. Tymczasem do miasteczka powraca na rowerze Markus, wędrowny fotograf. W międzyczasie następuje przypadkowa zamiana kobył. Markus poznaje Marię i wzrusza się jej losem. Chce adoptować jej syna – jak Józef... Postanawia jej, Marii pomóc – „coś za coś”, za pójście z nim do kina. Daje dziecku swoje imię i nazwisko; „Ochrzczę gnoja, dam mu swoje imię i nazwisko, niech ma”. Na 'matkę chrzestną' wybiera swego dawnego przyjaciela. Jest nim Kołtun, mężczyzna nierozgarnięty, lecz o gołębim sercu. Przyjeżdża pędem, „łapiąc co się nawinie” pociągiem pancernym. W kościele Markus dowiaduje się, że matką chrzestną musi być kobieta. Po uroczystości odbywa się przyjęcie u pani Rokefeler, gdzie decydują się losy Marii, przybranego syna Markusa i ojca chrzestnego, Kołtuna i jego kolegów...
Nagrody
- Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) (1988) - w kategorii filmu fabularnego
Plenery
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Jedenaste przykazanie w bazie filmpolski.pl
- Jedenaste przykazanie w bazie IMDb (ang.)
- Jedenaste przykazanie w bazie Filmweb
- p
- d
- e
1960-69 | |
---|---|
1970-79 | |
1980-89 |
|
1990-99 | |
2000-09 | |
2010-19 |
|
Seriale TV |
|