Jarząb sudecki
Owoce i liście | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | jarząb / Majovskya | ||
Gatunek | jarząb sudecki | ||
Nazwa systematyczna | |||
Majovskya sudetica (Tausch) Sennikov & Kurtto Memoranda Soc. Fauna Fl. Fenn. 93: 63 (2017)[1] | |||
| |||
|
Jarząb sudecki (Majovskya sudetica[2]) – endemiczny gatunek drzewa należącego do rodziny różowatych. W przypadku szerokiego ujęcia systematycznego rodzaju jarząb zaliczany jest do niego jako Sorbus sudetica (Tausch) Fritsch[3]. Występuje naturalnie na terenie Karkonoszy w Polsce i Czechach[1].
Jest to apomiktyczny gatunek, który powstał w okresie polodowcowej hybrydyzacji jarzębu mącznego i jarzębu nieszpułkowego, które nie występują już naturalnie w wyższych partiach gór. Rośnie w reglu górnym i wyżej w rejonie Łabskiego i Obřego Dołu, głównie na stromych (lawinowych) stokach i wzdłuż ich granic. Spis przeprowadzony w latach 2017-2019 wykazał istnienie 90 krzewów, co stanowiło ubytek o 30% w stosunku do danych z lat 80. XX wieku. Przyczyną tego stanu rzeczy jest zarastanie i zacienianie przez inną roślinność, podgryzanie przez zwierzęta i niszczenie przez osuwiska[4].
Gatunek jest nasadzany i hodowany sztucznie, przy czym należy do łatwych w uprawie, zarówno z nasion, jak i poprzez szczepienie na jarzębie pospolitym[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Majovskya sudetica (Tausch) Sennikov & Kurtto, [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-08-09] .
- ↑ Majovskya sudetica (Tausch) Sennikov & Kurtto | Plants of the World Online | Kew Science [online], Plants of the World Online [dostęp 2023-08-03] (ang.).
- ↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 170, ISBN 978-83-62975-45-7 .
- ↑ a b StanislavS. Březina StanislavS. i inni, Alpínské bezlesí Krkonoš, české rodinné stříbro, „Ochrana přírody” (2), 2023, s. 3 .