Jan Paygert

Jan Paygert (przed 1907)

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1863
Sidorów

Data i miejsce śmierci

25 czerwca 1917
Lwów

Zawód, zajęcie

prawnik

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Paygert (ur. 14 stycznia 1863 w Sidorowie, zm. 25 czerwca 1917 we Lwowie)^[1] – polski prawnik karnista, urzędnik, wykładowca.

Życiorys

Syn Adama, poety XIX-wiecznego. Absolwent gimnazjum we Lwowie. Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, Uniwersytecie Lwowskim, Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie studiów we Lwowie był prezesem Czytelni akademickiej (1884)^[2].

Przez pewien czas był administratorem majątku swojej żony (wówczas dokonał pierwszej w Galicji komasacji gruntów dworskich i gminnych). W 1899 był redaktorem pisma „Ruch Katolicki”, pisał artykuły do czasopisma „Niedziela” oraz „Rolnik”. Zasiadał w radzie powiatu kamioneckiego. Był darczyńcą na rzecz Cerkwi św. Paraskewy w Żelechowie Wielkim^[3]. W 1902 uzyskał stopień doktora praw. Od 1903 pracował w C. K. Prokuratorii Skarbu we Lwowie^[2].

Członek i działacz Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, członek jego Komitetu (24 czerwca 1910 – 13 czerwca 1912)^[4] był także redaktorem naczelnym czasopisma „Rolnik”. W 1907 habilitował się z prawa karnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego na podstawie rozprawy o zbrodniczym zaniechaniu^[2]. Jesienią 1907 został powołany na stanowisko profesora Uniwersytetu Sofijskiego w Bułgarii, gdzie wcześniej występujący przeciw władzy profesorowie zostali zdymisjonowani (prócz Paygerta posadę otrzymał tam także Jan Leciejewski). Tam otrzymał katedrę prawa karnego, zasiadł także w senacie uczelni. W kwietniu 1908 r. zrezygnował z katedry na Uniwersytecie w Sofii i wrócił do Lwowa, gdzie wykładał prawo karne i filozofię prawa do przedwczesnej śmierci^[2].

Był mężem Leontyny z Truskolawskich h. Ślepowron (1863–1941), ojcem Włodzimierza i Zbigniewa^[1].

Publikacje

Przestępne zaniechanie (studyum z prawa karnego) (1907),
Kilka słów o zbrodni dzieciobójstwa (L. 1907),
Zasady nauki o wyłączeniu poczytania (L. 1909),
Rzut oka na dzieje pojedynku jak przestępstwa (1912),
Kilka uwag w kwestji śledztwa wstępnego ze szczególnym uwzględnieniem sprawy aresztu śledczego (K. 1912),
Ad astra. Mozajka po przez krainę uczuć i myśli (1913),
Spór i siła - a prawo i państwo. Filozoficzno-prawna nauka Tomasza Hobbesa w historyczno-krytycznem oświetleniu (1913),
Aresztowanie w postępowaniu karnem. Część druga pracy pt.: Kilka uwag w kwestyi śledztwa wstępnego ze szczególnem uwzględnieniem sprawy aresztu śledczego (1913),
O pojęciu istoty prawa. Rzecz o rozprawie Ignacego Koschembahr-Łyskowskiego (1913),
Nauka Tomasza Hobbesa w stosunku do religii i Kościoła (K. 1916).

Przypisy

↑ ^a ^b Włodzimierz Maria Paygert [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-09-03] .
↑ ^a ^b ^c ^d A.A. Redzik A.A., Academia Militans. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, wyd. 2, 2017 .
↑ Szematyzm kleru grekokatolickiego eparhii Lwowskiej na rok 1899. 1900.
↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1910, s. 927; 1911, s. 976; 1912, s. 976.

Bibliografia

Polscy uczeni na bułgarskim uniwersytecie. „Nowości Illustrowane”. Nr 43, s. 4, 26 października 1907.
Zbigniew Klejn. Polacy na Uniwersytecie Sofijskim. „Mazowieckie Studia Humanistyczne”. Nr 6/12, s. 192, 193 ,194, 2000.
Jan Paygert. worldcat.org. [dostęp 2019-01-31].