Jakob Adlung
Data i miejsce urodzenia | 14 stycznia 1699 |
---|---|
Pochodzenie | niemieckie |
Data i miejsce śmierci | 5 lipca 1762 |
Instrumenty | organy |
Gatunki | |
Zawód | teoretyk, organista |
Jakob Adlung, Adelung[1] (ur. 14 stycznia 1699 w Bindersleben, zm. 5 lipca 1762 w Erfurcie[1][2][3]) – niemiecki teoretyk muzyki i organista.
Życiorys
Początkowo kształcił się u ojca, organisty Davida Adlunga[2]. Grał na skrzypcach, klawesynie i organach[1]. Ukończył gimnazjum w Erfurcie[2][3], później studiował filozofię, filologię i teologię na uniwersytecie w Jenie, w 1726 roku uzyskując tytuł magistra[1][2]. Pobierał lekcje gry organowej u Johanna Nikolausa Bacha[2]. Od 1727 roku był organistą w Predigerkirche w Erfurcie, od 1741 roku wykładał też w gimnazjum erfurckim[1][2][3]. Udzielał lekcji muzyki, zajmował się również budową organów[1][2]. Utrzymywał kontakt z Johannem Sebastianem Bachem[1]. Jego uczniami byli Georg Peter Weimar i Johann Christian Kittel[3].
Opublikował pisma Anleitung zu der musikalischen Gelahrtheit (Erfurt 1758; 2. wyd. zrewid. 1783 oprac. Johann Adam Hiller), Musica mechanica organoedi (Berlin 1768, oprac. Johann Lorenz Albrecht) oraz Musikalisches Siebengestirn. Das ist: Sieben zu der edlen Tonkunst gehorige Fragen (Berlin 1768, oprac. Johann Lorenz Albrecht)[1]. W pismach tych zawarł poglądy teoretyczno-estetyczne typowe dla swojej epoki[1][2], a także wskazówki na temat budowy i użycia organów[1][3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 13. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 24. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 23–24. ISBN 978-0-8108-7183-0.
Linki zewnętrzne
- Jakob Adlung – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project