Język dusun deyah
Obszar | Borneo Południowe (Indonezja) | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 20 tys. (1981) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | dun | ||
IETF | dun | ||
Glottolog | dusu1271 | ||
Ethnologue | dun | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
W Inkubatorze znajduje się testowa wersja Wikipedii w języku dusun deyah |
Język dusun deyah (deah, dejah)[1] – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Południowe w Indonezji (kabupaten Tabalong, kecamatany Haruai i Muara Uya)[2][3].
Według danych z 1981 roku posługuje się nim 20 tys. osób[1]. Doniesienia z 2006 r. sugerują, że ma ok. 10 tys. użytkowników[2].
Jego użytkownicy zamieszkują wsie Kinarum, Kaong, Pangelak i Bilas (kecamatan Haruai) oraz wieś Mangkopom (kecamatan Muara Uya)[2][3]. Nie odnotowano różnic dialektalnych[4]. Sama nazwa „deyah” to forma przeczenia „nie”[5].
Powszechna jest wielojęzyczność (indonezyjski, banjar, ma’anyan, pasir)[5]. W użyciu jest też język bakumpai[1].
Do lat 80. XX w. pozostawał bliżej nieopisany. Pewne dane nt. dusun deyah zebrano pod auspicjami Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa (Struktur bahasa Dusun Deyah, 1983). Wcześniejsze materiały ograniczały się do ogólnych spostrzeżeń i danych leksykalnych[6].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim. Nie rozwinął rodzimego piśmiennictwa. Tradycyjna twórczość literacka ma charakter ustny[6].
Przypisy
- ↑ a b c David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Dusun Deyah, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c Dusun Deyah. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-08)]. (ang.).
- ↑ a b Kawi, Durasid i Djinal 1983 ↓, s. 1.
- ↑ Kawi, Durasid i Djinal 1983 ↓, s. 10–11.
- ↑ a b Kawi, Durasid i Djinal 1983 ↓, s. 10.
- ↑ a b Kawi, Durasid i Djinal 1983 ↓, s. 11.
Bibliografia
- Djantera Kawi, Durdje Durasid, Aris Djinal: Struktur bahasa Dusun Deyah. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1983. OCLC 14195464. [dostęp 2024-05-02]. (indonez.).
Linki zewnętrzne
- Dusun Deyah. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-02-08]. (ang.).